Lubbeeks burgemeester Theo Francken (N-VA) kondigt aan een vrijwilligerskorps voor jongeren op te richten. Het is de bedoeling dat het korps de politie en de brandweer gaat ondersteunen in crisissituaties. Het initiatief wordt positief onthaald door de VVSG, maar ook door bijvoorbeeld Dries Van Langenhove, die iets gelijkaardigs probeerde met Schild en Vrienden: “Als dit initiatief kan bijdragen tot de betrokkenheid en weerbaarheid van onze jeugd, draagt dat mijn volledige steun weg.”
“Ik weet op voorhand niet wat de respons zal zijn, maar ik vermoed dat veel jongeren hieraan zullen meedoen”, vertelde Francken over zijn initiatief. “Zeker als ik de Lubbekenaren goed ken. En ik denk ook dat de tijd daarvoor rijp is. Als je dit tien jaar geleden had voorgesteld, hadden ze eens raar gekeken.” Hij wijst daarbij naar enkele (inter)nationale tendensen. “Oorlog in Europa, pandemie, aanslagen, geopolitieke spanningen, klimaat… Er zijn ingrijpende veranderingen bezig en ik denk dat dit hét moment is om te zorgen dat er een goede tweedelijnsploeg is om bij crisissen mee te helpen.” Francken hoopt ook dat andere gemeenten zijn voorbeeld zullen volgen.
Tijd voor mentaliteitswijziging
“Vlaanderen mobiliseren” en “weerbaarheid” worden slagzinnen van de 11 juli-boodschap die Francken zal verspreiden. Volgens het N-VA-Kamerlid is het tijd dat de bevolking niet meer voor alle oplossingen naar de overheid kijkt, maar het heft in eigen handen neemt. “Ik vind dat de overheid al veel te veel doet, er wordt voor alles gekeken naar de overheid om het op te lossen.” Een foute denkwijze, volgens de burgemeester van Lubbeek. “Er wordt een pak gekankerd op de politiek en ik vind dat politici op een bepaald moment moeten zeggen: ‘Kijk jongens, het kan ook alleen maar lukken als iedereen meehelpt en aan de kar trekt, mee de handen uit de mouwen steekt.’ Anders zal het niet lukken, hoor.”
Francken hoopt met zijn initiatief ook een mentaliteitswijziging te stimuleren. “In plaats van te vragen: ‘Wat kan jij voor mij doen?’, draai ik het eens om: ‘Wat kan jij voor het land doen?'” Francken verwijst hiermee naar een uitspraak van voormalig Amerikaans president John F. Kennedy: “Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country.”
Schild en Vrienden
De idee van een maatschappelijk engagement door jongeren doet denken aan het begin van Schild en Vrienden. Oprichter Dries Van Langenhove reageert: “Het idee van Francken doet inderdaad denken aan wat wij zeggen: meer engagement, betrokken zijn bij de samenleving, beseffen dat je deel uitmaakt van een groter geheel door onder andere vrijwilligerswerk te doen, maar ook door de zingeving die je daaruit haalt.”
Het Kamerlid kan het idee van de Lubbeekse burgemeester daarom alleen maar aanmoedigen. “Of dat nu wordt georganiseerd via Schild en Vrienden of andere initiatieven van mij, zoals Weerbaar VZW, of door jeugdbewegingen of bijvoorbeeld Theo Francken in zijn gemeente: de manier waarop is voor mij niet belangrijk, het is belangrijk dat het gebeurt”, reageert hij. “Als dat initiatief van Francken kan bijdragen tot de weerbaarheid en betrokkenheid van onze jeugd bij ons volk, dan draagt dat mijn volledige steun weg.”
De idealen van weerbaarheid en engagement worden al langer dan vandaag uitgedragen door Van Langenhove, maar dat Francken het idee van hem heeft, wil hij niet zeggen. “Ik denk vooral dat hij als burgemeester zelf zal zien dat er de dag van vandaag veel minder vrijwilligers zijn en dat de jeugd veel minder betrokken is bij de gemeenschap. Hij zal dat probleem opgemerkt hebben, en probeert er wat mij betreft op deze manier een gepaste oplossing op te formuleren.”
Foert, foert, FOERT ! Deze 70+er heeft al een jaar van zijn leven moeten verbrassen aan verplichte legerdienst als soldaat-milicien daarom kan de tricolore staatskundige farce mijn genotsknikkers kussen, foert, foert, FOERT !
Dat Ze dan maar beginnen met (onze) jongeren gevechtsopleiding te geven zoals dat ook gebeurt bij de usurperende en terroriserende exotische import die hier geen echte weerstand heeft.
Hij zou zich eigenlijk moeten afvragen: wat kunnen wij, politiekers, voor onze Belgische inwoners doen? DAT zou de vraag moeten zijn!