Extra politiepersoneel niet nodig, betere (taal)verdeling wel

Door de terreuraanslag in Brussel en het drugsgeweld in diezelfde stad en in Antwerpen, gaan er weer stemmen op die vinden dat er extra middelen moeten komen naar politie en justitie. Dat terwijl er niet per se minder politieagenten of magistraten zijn in België, vergeleken met andere EU-landen. Het probleem stelt zich eerder bij de verdeling ervan. Bovendien dreigt de federale politie steeds meer te verfransen.

Na de aanslag in Brussel beloofde de federale regering om de Brusselse federale gerechtelijke politie (PGF) te versterken met vijftig mensen. Ten eerste is er de vraag of men die mensen wel zal vinden: politievakbonden stellen dat agenten “moeten werken in catastrofale gebouwen, met verouderd materiaal en in een onaantrekkelijk statuut”.

Niet opvallend minder

Ten tweede: zijn er in België dan echt structureel te weinig politieagenten? Cijfers van Eurostat stellen van niet. Tijdens de periode 2019-2021 waren er in de Europese Unie per 100.000 inwoners gemiddeld 335 politiemensen actief. In België zijn dat er gemiddeld 342 (cijfers: Eurostat). Dat zijn er meer dan in buurlanden Nederland, Frankrijk en Duitsland. België spendeerde in 2021 volgens Eurostat iets meer dan 1 procent van het bbp aan politie-uitgaven: ook dat is meer in vergelijking met onze buurlanden.

“Is de vraag niet of al die middelen wel efficiënt worden ingezet”, vraagt Wim Van de Velden zich af in De Tijd. “Hoe valt uit te leggen dat de federale gerechtelijke politie in Antwerpen zwaar onderbemand is (hetzelfde geldt voor de Brusselse politie), terwijl die in Luxemburg voor 100 procent bemand is?”

Hoe komt het dat het moeilijker is om voor Antwerpen en Brussel politie te vinden, dan bijvoorbeeld in Luxemburg? Ten eerste blijkt uit een audit dat vooral federale politieagenten kampen met een (te) hoge werkdruk. Fysieke en verbale agressie tegen agenten komt veel meer voor in stedelijke gebieden: de job van politieagent in Luxemburg is – gemiddeld genomen – simpelweg veel gemakkelijker. Bart De Wever omschreef het begin dit jaar als volgt: “Wat zouden die daar doen? De bomen tellen?”

Franstaligen

Bepaalde politiekorpsen krijgen buitensporig veel personeel en middelen toebedeeld, terwijl andere politiekorpsen het met kruimels moeten stellen. Zo zijn er bijvoorbeeld de Spoorwegpolitie en het Beveiligingskorps. Sinds een aantal jaar zijn er ook daar weer meer aanwervingen, maar die zijn vooral Franstalig. In 2022 was 63 procent van alle aangeworven medewerkers voor de federale politie Franstalig. Meer dan zeven op tien spoorwegagenten zijn intussen Franstalig, blijkt uit cijfers van N-VA-Kamerlid Yngvild Ingels.

Die scheeftrekking zou het gevolg zijn van een achterstand bij de Nederlandstalige rekruteringsdienst: een Vlaming die bij de politie solliciteert moet erg lang wachten, waardoor zo’n kandidaat vaak in de tussentijd een andere job vindt. “Een gekend probleem”, zegt Ortwin Depoortere (VB). “Het taalevenwicht, dat minder en minder wordt gerespecteerd, moet hersteld worden.”

Lees ook: