Vrijdagavond moesten meer dan 50.000 ordehandhavers instaan voor de veiligheid van de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs. Naast een grote hoeveelheid drones en camera’s werden 10.000 militairen en 45.000 politieagenten opgetrommeld. Ook 2.000 privébewakingsagenten waren van de partij.
Toch blijken deze immense veiligheidsmaatregelen onvoldoende om de Olympische Spelen vlot te laten verlopen. Hoewel de openingsceremonie zelf relatief rustig verliep, werd het Franse spoornetwerk eerder op de dag getroffen door een gecoördineerde sabotageactie. Hierdoor kwamen honderdduizenden reizigers in onder meer Frankrijk, België en Engeland urenlang vast te zitten op stations en in treinen. Van een valse start gesproken.
Klimaatactie?
De gecoördineerde aanval op het TVG-spoorwegnet, waarbij cruciale plekken werden geïdentificeerd en gesaboteerd, zorgde de hele dag voor grote nervositeit. Het feit dat het nog steeds onduidelijk is in welke hoek de daders gesitueerd moeten worden, helpt niet. De Franse politie kijkt voorzichtig in de richting van klimaatactivisten of extreemlinks, maar tast nog steeds relatief in het duister. Sommige analisten denken dan weer dat het Rusland van Vladimir Poetin achter de aanvallen zit.
Met de sabotageactie werd de grootste angst van de Franse organisatoren meteen bewaarheid. De veiligheidsrisico’s zijn enorm en de Franse Republiek lijkt niet opgewassen tegen haar vijanden. De vraag die dan ook op ieders lippen brandt is of Frankrijk, of welk ander West-Europees land dan ook, nog wel in staat is om een evenement als de Olympische Spelen te organiseren?
Imagoschade
Het antwoord op deze vraag lijkt eerder negatief te zijn, en dat levert Frankrijk, en de EU, heel wat imagoschade op. De Olympische Spelen moesten een Europees prestigeproject worden, en een serene en opgetogen sfeer zijn daarin onontbeerlijk. Toch lijkt het evenement eerder de pijnpunten bloot te leggen van een disfunctioneel en diep verscheurd land. Europa lijkt momenteel simpelweg te verdeeld om een boodschap van eenheid, hoop en verzoening uit te dragen, en dat werd vrijdag nog maar eens pijnlijk duidelijk.
