Het is ook u wellicht al opgevallen: Hollywoodfilms worden steeds inclusiever en diverser. Uiteraard is er niets mis met een divers aanbod, maar kwalijker wordt het wanneer kijkers het gevoel krijgen dat streamingdiensten en filmstudio’s gedreven worden door een verborgen politieke agenda.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Dat idee is meer dan een louter gevoel. Hollywood heeft het ‘woke-denken’ door de jaren heen volledig omarmd. In zowat elke film of serie ziet u tegenwoordig een breed scala aan kansengroepen vertegenwoordigd, zelfs in historische drama’s. Regisseurs, acteurs en artiesten lopen braaf in de pas, uit schrik ’gecanceld’ of sociaal gemarginaliseerd te worden.
Politiek correct keurslijf
Maar niet alle acteurs trekken zich daar evenveel van aan. Zo haalde Sylvester Stallone, beter bekend als Rocky en Rambo, onlangs nog uit naar “woke Hollywood” in de serie Tulsa King. Een fragment waarin hij de draak steekt met het gebruik van speciale voornaamwoorden ging viraal op sociale media.
Daarmee vertolkt Stallone een gevoel dat ongetwijfeld bij heel wat acteurs heerst. De verstikkende links-liberale agenda van de filmindustrie resulteert namelijk in een extreme overgevoeligheid. Dat is kwalijk, want die overgevoeligheid dwingt schoonheid en creativiteit in een politiek correct keurslijf, een keurslijf dat dag na dag strenger wordt om aan te voldoen. Het is niet verwonderlijk dat dergelijke keurslijven creativiteit fataal worden, want wat niet kan ademen, kan niet leven.
Op links worden kunst en schoonheid steeds gevierd, maar bevinden ze zich onmiskenbaar in een existentiële crisis. Kunstenaars die met ‘maatschappijkritische’ kunstwerken komen, worden geprezen. Kunstwerken die de spot drijven met God en religie, vluchtelingenproblemen aankaarten, diversiteit promoten of een progressieve ideologie opleggen, worden met open armen ontvangen. Kunstwerken die het oog en de geest van de toeschouwer werkelijk uitdagen, worden daarentegen als schokkend en misplaatst beschouwd. Niet alleen de kunstwereld maar ook de filmindustrie loopt op haar laatste benen als er alleen nog producties worden gemaakt voor mensen met de ‘juiste’ politieke bril op. Het is daarom hoog tijd dat Hollywood de politiek de rug toekeert en zich weer richt op het creëren van entertainment.
