U heeft ze ongetwijfeld al zien rijden op de Belgische autosnelwegen: de felgroene bussen van Flixbus die reizigers tegen een spotprijs van en naar onze luchthavens of naar Europese hoofdsteden brengen. Maar net omdat ze zo goedkoop en toegankelijk zijn, maken heel wat illegalen er gebruik van.
Voor illegale migranten zijn Flixbussen zelfs hét vervoersmiddel bij uitstek om zich binnen de Europese Unie te verplaatsen. Maar daar zou wel eens verandering in kunnen komen, nu België heeft aangekondigd dat het vanaf deze zomer ‘binnenkomstcontroles’ zal uitvoeren. Die zijn gericht op bus- en treinverbindingen, waaronder Flixbussen, op snelwegparkings en op specifieke vluchten binnen de Schengenzone, bijvoorbeeld vanuit Italië of Griekenland. Bevoegd minister Anneleen Van Bossuyt (N-VA) hoopt op die manier illegale migratie en het fenomeen van asielshopping tegen te gaan.
Of de binnenkomstcontroles effectief zullen blijken om de instroom van nieuwe illegalen tegen te gaan, valt af te wachten. Maar het werkelijke probleem zit dieper: in België verblijven naar schatting al zo’n 150.000 illegalen. Acht op de tien personen die het bevel krijgen om het grondgebied te verlaten, geven daar geen gevolg aan. Dat kunnen ze zich veroorloven omdat de herkomstlanden hun onderdanen simpelweg niet wíllen terugnemen.
Een andere vraag is wie de binnenkomstcontroles zal uitvoeren. In Vlaanderen kampt de Federale Gerechtelijke Politie (FGP) nu al met een personeelstekort van 20 procent. Bij de luchtvaartpolitie op Brussels Airport is dat zelfs 23 procent. Zonder bijkomende middelen of gerichte versterking dreigt de maatregel een papieren tijger te worden.
In plaats van het laaghangend fruit te plukken door de illegalen die al op ons grondgebied verblijven op te pakken en gedwongen terug te sturen, kiest de regering-De Wever voor de veel moeilijkere binnenkomstcontroles. Ze kan ook moeilijk anders, want het regeerakkoord verhindert een aantal andere effectieve maatregelen. Het voorstel om woonstbetredingen ook mogelijk te maken bij personen die weigeren om het grondgebied te verlaten, heeft het regeerakkoord niet gehaald. Die kunnen nu enkel worden uitgevoerd als de openbare orde wordt verstoord of de nationale veiligheid in gevaar is. De focus ligt met andere woorden op mensen die criminele feiten hebben gepleegd. Maar is illegaliteit dan geen misdrijf op zichzelf?
Ook het feit dat gezinnen met kinderen in België niet mogen worden ondergebracht in gesloten opvangcentra, zorgt voor een aanzuigeffect. Gezinnen met kinderen zullen na een geweigerde asielaanvraag in een van onze buurlanden uitwijken naar België, omdat ze hier de dans ontspringen. Nochtans is een tijdelijk verblijf in de veilige omgeving van een gesloten opvangcentrum voor kinderen een veel menselijkere situatie dan een bestaan in de illegaliteit. Of hoe de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen.
In plaats van binnenkomstcontroles uit te voeren, zou de regering beter focussen op de illegalen die al in onze grootsteden verblijven. Laat enkele politieteams een aantal willekeurige mensen in Brussel aan een identiteitscontrole onderwerpen, en de kans dat al snel enkele illegalen tegen de lamp lopen, is bijzonder groot. Maar dat heeft natuurlijk geen enkele zin als ze nadien meteen weer moeten worden vrijgelaten omdat de capaciteit in de gesloten opvangcentra ontoereikend is of de herkomstlanden weigeren om een laissez-passer uit te reiken. Zonder structurele oplossingen voor de terugkeerproblematiek zijn binnenkomstcontroles slechts een symbolische maatregel.
Dat kunnen ze zich veroorloven omdat de herkomstlanden hun onderdanen simpelweg niet wíllen terugnemen. (Texto)
Maar ze kunnen er wel op vakantie gaan! Dus, als ze vertrekken laat ze dan gewoon niet meer terugkomen. Er is veel te weinig controle.