Nederland vertoont alle symptomen van een energiecrisis die heel Europa dreigt te treffen. Duizenden bedrijven en huishoudens wachten op aansluiting op het elektriciteitsnet, terwijl exploitanten gedwongen worden elektriciteit te rantsoeneren. Dit fenomeen is een voorbode van wat andere Europese landen te wachten staat als de autoritaire elektrificatie zich doorzet.
De Nederlandse situatie toont aan wat de gevolgen kunnen zijn van een slecht geplande en slecht gesynchroniseerde energietransitie. Nederland, historisch welvarend dankzij de exploitatie van zijn gasvoorraden, sloot het gigantische Groningenveld in 2023. Met die beslissing reed het de eigen energiebevoorrading de gracht in. Tegelijkertijd startten onze Noorderburen een grootschalig elektrificatieprogramma: meer dan 2,6 miljoen Nederlandse huizen kregen zonnepanelen, terwijl bedrijven afstapten van gas.
Ideologie boven wetenschap
De gevolgen van deze overhaaste beslissing zijn voelbaar. Nederlanders worden geconfronteerd met zowat de hoogste elektriciteitsprijzen in Europa. Gemiddeld betaalt een Nederlands gezin 30 euro/MWh meer dan in Frankrijk. De onfortuinlijke Nederlandse bevolking zal tot 2034 jaarlijkse tariefstijgingen van 4 à 5 procent moeten slikken om de onderinvesteringen in infrastructuur goed te maken.
Het energiefiasco is het gevolg van een veelgemaakte fout: demagogie boven wetenschap plaatsen. “Op het vlak van energie gaf Rutte snel toe aan de meest extreme eisen van milieuactivisten”, zonder aandacht voor het welzijn van zijn eigen mensen, hekelt opiniemaker Drieu Godefridi. Het Groningenveld bevatte nog 450 miljard kubieke meter aan reserves bij de ideologische sluiting. Die hoeveelheid werd enkel vervangen door ‘plannen’. Voor België is het te laat: toen Nederland de gaskraan dichtdraaide, vernietigde België de kernreactoren waaruit het 50 procent van zijn energie haalde.
