We hebben geen mannenprobleem, maar een immigratieprobleem

De 17-jarige Lisa werd vorige week in Amsterdam vermoord, waarschijnlijk na een mislukte poging om haar te aan te randen. De dader verbleef in een asielcentrum in de buurt. De media deden er alles aan om de olifant in de kamer – de afkomst van de dader – niet te benoemen. Sterker nog, het toenemende onveiligheidsgevoel bij en geweld tegen vrouwen zijn volgens de media te wijten aan ‘mannen’, in de breedste zin van het woord. Het is nochtans zonneklaar dat we geen mannenprobleem hebben, maar een probleem met asielzoekers en al dan niet illegale migranten.

Wie houden de zelfverklaarde ‘experten’ en opiniemakers eigenlijk voor de gek? De gekste verklaringen – gaande van de ‘toxische mannelijkheid’ van Andrew Tate en Donald Trump tot de manier waarop we onze publieke ruimte inrichten – kwamen vorige week aan bod om de moord op de 17-jarige Lisa door een asielzoeker te verklaren. Maar de échte oorzaak van het toenemende geweld tegen vrouwen, zijnde de instroom van migranten uit landen waar vrouwen worden herleid tot broedmachines, bleef wederom onderbelicht.

De vraag waarom de media de olifant in de kamer niet durven te benoemen, was afgelopen zondag het onderwerp van een panelgesprek op het jaarlijkse IJzertreffen in Ieper. Ondergetekende argumenteerde er dat de media zich de afgelopen jaren hebben vastgereden in het narratief dat de multiculturele droom is uitgekomen, ook al is het in werkelijkheid eerder een nachtmerrie. Maar dat kunnen de media niet meer toegeven zonder gezichtsverlies te lijden, omdat ze jarenlang het tegenovergestelde hebben gepropageerd. Daarom gaan ze steeds wanhopig op zoek naar een ander narratief. In dit geval luidt de analyse dat mannen het probleem zijn. Maar om welke mannen het dan precies gaat, blijft steeds onvermeld.

Onmogelijke positie

Asiel en migratie zijn niet de enige onderwerpen waarvoor de media zichzelf in een onmogelijke positie hebben gemanoeuvreerd. In de berichtgeving over internationale conflicten, zoals dat in Gaza, maken ze dezelfde fout. Zo vloeide er in Vlaanderen geen druppel inkt over de nochtans historische oproep van 22 Arabische landen aan terreurorganisatie Hamas om de wapens neer te leggen en de macht in de Gazastrook over te dragen aan de Palestijnse Autoriteit. Want dat nieuws zou niet passen in het heersende narratief dat het conflict in Gaza herleid kan worden tot een strijd tussen goed en kwaad.

Als een niet-westers land tegenover een westers land staat, is het steeds dat laatste dat met alle zonden van Israël overladen wordt en als grote boosdoener wordt afgeschilderd. Ja, er vallen te veel onschuldige slachtoffers – onder wie heel wat kinderen – in Gaza. En ja, dat is te wijten aan de drieste manier waarop het Israëlische leger er te werk gaat. Maar over het feit dat een terreurorganisatie de eigen bevolking – kinderen incluis – als menselijk schild gebruikt, rept men in Vlaanderen met geen woord. Een onvoorwaardelijke overgave van Hamas is nochtans de snelste weg naar vrede.

Het wordt tijd dat de media man en paard durven te noemen, zowel als het gaat over allochtoon geweld als in internationale conflicten. De bevolking heeft recht op álle informatie, ook als die niet in het narratief past. Alleen door de echte oorzaken aan te pakken, kunnen we ervoor zorgen dat onze moeders, echtgenotes en dochters zich weer veilig voelen op straat, en dat straks een einde komt aan het conflict in Gaza. Dat zijn we aan Lisa en de vele andere (vrouwelijke) slachtoffers van allochtoon geweld, en de kinderen die dagelijks sterven in Gaza en de Israëlische gijzelaars, verschuldigd.