De Vlaamse overheid lanceerde deze week haar “Green Deal Eiwitshift op ons bord 2.0” en wil dat de Vlaming tegen 2030 van 60 procent dierlijke naar 60 procent plantaardige eiwitten evolueert. Lees: dat de Vlaming minder of zelfs geen vlees eet. Maar die arbitraire doelstelling is gebouwd op drijfzand.
Het zal u misschien verbazen, maar in 1951 schreef de Schotse professor R.C. Garry al dat de vergelijking van de voedingskundige merites van plantaardige en dierlijke proteïnen een stokoude discussie is. Een wetenschappelijke discussie “beduveld door vooroordelen en sentimenten”.
Op die opmerkingen volgde een studie die bewees dat vis, eieren, melk, lever en vlees een veel hogere biologische waarde en een veel hogere chemische score hadden. Dat heeft vooral te maken met aminozuren en in mindere mate met vitamines.
In de bijna 75 jaar die volgden is ontzettend veel wetenschappelijk werk verricht. Een eindeloze stroom publicaties. Niet in het minst door rabiate vegetariërs en veganisten, want die moesten steeds opboksen tegen de wetenschappelijke bewijzen dat dierlijke eiwitten effectiever en gezonder waren.
Van medelijden naar schuldgevoel
Daarom koos de ‘veggielobby’ enkele jaren geleden voor een andere aanpak. Voortaan zouden ze niet vlees, maar dieren demoniseren. In plaats van op de emoties in te spelen rond het slachten van arme lieve dieren, moesten die dieren weg.
Dat kon door die dieren de schuld te geven van klimaatrampspoed. De burgers moesten geen vegetariër meer worden uit medelijden of dierenleed, maar uit schuldgevoel. De runderen werden immers uitgeroepen tot verspreiders van broeikasgassen en monsters die klimaatverandering veroorzaken.
Dat laatste is volgens biochemici pure nonsens. Want runderen produceren geen CO2 en methaan. Het gaat om een biologische cyclus waarin die basiselementen uit de voeding omgezet worden. Er komt nooit iets bij en er verdwijnt nooit iets. Het is een continue cyclus van opbouw en afbraak van basiselementen.
Maar op basis van het hoge aantal dieren dat instaat voor het voeden van steeds meer mensen, beweren de ‘veggies’ dat die basiselementen versneld telkens in de atmosfeer komen. Via stikstofdeposities, via CO2, via methaan…
Het vijfjarenplan van Brouns
Kortom, de ‘veggielobby’ surft mee op het klimaatveranderingsbeleid om haar levensstijl te promoten en op te leggen. Haar uitgangspunt is dat minder vlees eten, beter is voor het klimaat en voor de gezondheid.
En daarvoor hebben ze een heus vijfjarenplan klaar, zoals Stalin destijds in de Sovjet-Unie. Toen moesten de koelakken of boeren staal gaan produceren. Nu is de Vlaamse doelstelling om binnen vijf jaar — dus tegen 2030 — van 60 procent dierlijke naar 60 procent plantaardige eiwitten te evolueren.
De Vlaamse ambtenarij heeft dus een willekeurig percentage opgesteld om te bepalen hoeveel procent van de geconsumeerde eiwitten in de voeding van de Vlamingen van plantaardige oorsprong moet zijn. Waar bemoeien ze zich mee?
Professor Tessa Avermaete durfde wel niet het hele concept in vraag te stellen. Erger zelfs, ze beweerde dat dierlijke eiwitten eten de risico’s op kanker verhoogt. Gezondheidsadvies van een landbouweconome.
