De technologische revolutie wordt de laatste jaren ook graag en veel door overheden gebruikt. Gemeenten maken graag gebruik van verkeerscamera’s om boetes uit te delen die de gemeentekas spekken. Andere boven-ons-gestelden controleren de bevolking graag via ANPR-camera’s en verzinnen wetten om onze bankrekeningen te bekijken. De EU wil ook graag uw en mijn WhatsApp-verkeer controleren, in de filosofie dat iedereen schuldig is tot het tegendeel wordt bewezen. Maar waarom werkt die controle maar in één richting, vraagt PAL-opiniemaker Alain Grootaers zich af.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
De grote rode draad die doorheen al dat gebruik van nieuwe technologie loopt, is dat ze altijd gebruikt wordt om van bovenaf de burger te controleren en tegelijk liefst ook te doen betalen. Omgekeerd wordt er nooit met grote ijver door de politiek gewerkt om via nieuwe slimme technologieën de overheid zélf te controleren. Bijvoorbeeld door in real time de uitgaven te controleren. Het zou fiasco’s zoals met de Brusselse begroting kunnen voorkomen of in elk geval tijdig kunnen signaleren.
Omkering van de controle
In plaats van een chatcontrolewet te maken en de daarbij behorende technologie uit te rollen om alle 450 miljoen inwoners van de EU te controleren, zou het veel interessanter en wellicht zelfs financieel voordeliger zijn om een waterdicht technologisch platform te ontwerpen voor overheidsopdrachten, gekoppeld aan een chat- en sms-controle voor de betrokken politici en ambtenaren. Denk aan de schandalen rond Federica Mogherini en de vermoedelijke Pfizer-fraude van Ursula von der Leyen.
Sterker nog: de technologie zou ons ook kunnen helpen om onze democratie te verstevigen. Het is zelfs met bestaande middelen – we hebben al Itsme en onze digitale ID-kaart – mogelijk om hier en nu een systeem van directe burgerparticipatie uit te rollen, naar Zwitsers model. Een semi-directe democratie waarbij het parlement wetten maakt, maar het volk het laatste woord heeft via referenda.
Het moet zijn dat zo’n directe of semi-directe democratie een huidige kaste angst aanjaagt, namelijk de angst voor de controle door de burger. De hand in eigen boezem steken is blijkbaar te pijnlijk voor politieke partijen en de aan hen verbonden ambtenaren, middenveldorganisaties en vzw’s. Of is dat te cynisch gedacht?
