Omdat een gepensioneerde Nederlandse universiteitsprofessor een leuke bijverdienste had aan het promoten van waterstof, behandelden Europese beleidsmakers tien jaar lang waterstof als wonderbrandstof. Dankzij ‘groene’ waterstof zou de EU de zware industrie decarboniseren. Auto’s en vooral vrachtwagens zouden rijden op waterstof en het wondermiddel zou zo goed als gratis zijn. Gemaakt van water en gratis hernieuwbare energie. Nadien zou de centrale verwarming volgen.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Het was een verhaal dat alle elementen bevatte om meteen argwaan te wekken. Zeker voor wie een beetje verstand van scheikunde of fysica had. Het waterstofgas is immers niet zonder gevaren en het is ook geen energie, maar een energiedrager die uiterst inefficiënt is. Waterstof inzetten als energiedrager is bijzonder inefficiënt, tijdrovend en een ideale manier om energie te verspillen.
Miljarden euro’s in waterstofstrategieën
Toch stak de EU miljarden euro in projecten rond waterstof. Elke lidstaat schreef een nationale waterstofstrategie en deelde ook nog eens kwistig belastinggeld uit. In België kregen we een federale waterstofstrategie en daarbovenop nog eens een pak subsidies op het Vlaams gewestelijk niveau.
Elke politicus of politica had de mond vol van de zegeningen van waterstof. Want propere energie en de oplossing voor de energietransitie. Natuurlijk zonder enige kennis van zaken. De eigen adviseurs en de lobbyisten van ArcelorMittal, Air Liquide en andere multinationals hadden het de Vlaamse regering immers komen zeggen. Dit zou een gamechanger worden en de concurrentiepositie van Vlaanderen en België verbeteren.
De verenigingen van universiteiten, onderzoekscentra en bedrijfsleven schoten als paddenstoelen uit de grond om extra te lobbyen voor de zakken belastinggeld die lagen te lonken voor wie waterstof in een projectvoorstel kon vermelden.
Dat sprookje is plots afgelopen. De industrie zet het ene project na het andere stop. Bedankt voor de jarenlange subsidies. Het geld is opgebruikt en het werkt niet. Het is economisch niet haalbaar of noch leefbaar. Je hoort het ze bijna zeggen: “Jammer, maar helaas. Kunnen we voor het volgende fantastisch plan even wat subsidies bijtanken?”
Wachten op waterstof uit Afrika
Ondertussen is het wachten op de groene waterstof uit Namibië of Marokko die de vorige minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) beloofde. Waterstof geproduceerd met zonnepanelen in de Derde Wereld die naar hier zou worden getransporteerd in schepen die op hun beurt varen op jawel groene waterstof. De schepen zijn er niet en groene waterstof uit Namibië en Marokko bestaat evenmin.
Die landen zijn trouwens nog niet eens in staat om dag en nacht betrouwbare elektriciteit te produceren voor de eigen bevolking. Om te zwijgen van het voorzien van elke woning van elektra en stromend water. De uitgedeelde miljoenen euro zijn daarginds dankbaar aangenomen en uitgedeeld. Op is op.
Windmolenparken zonder businessplan
En hoe zit het dan met de groene waterstof uit windmolenparken op de Noordzee? Kort samengevat: die komt er niet. Want investeerders geloven die onzin enkel als er genoeg subsidies bij worden gegeven om leningen mee af te sluiten bij banken. Of dacht u soms dat die met eigen geld participeren in al die windmolenparken?
Zonder klanten die op voorhand contracten voor afname tekenen om aan het percentage groene stroom te voldoen, zonder groene stroomcertificaten per geproduceerde stroom, zonder vergoedingen voor het niet produceren van stroom en zonder royale Europese en andere subsidies geen windmolenprojecten.
U betaalt de rekening
Ondertussen zit uw elektriciteitsfactuur vol nettarieven om al die hernieuwbare stroom te kruissubsidiëren. Die extra kosten mag u nog jaren betalen.
Je kan natuurlijk ook waterstof maken uit andere stroom dan hernieuwbare stroom. Helaas bestaat er dankzij de energietransitie en het sluiten van kerncentrales en kolencentrales enerzijds en het elektrificeren van het wagenpark en de centrale verwarming met warmtepompen anderzijds een nieuw probleem: netcongestie. Het stroomnet kan het niet meer aan.
Bedrijven krijgen geen aansluitingen meer, steeds meer landen moeten stroom invoeren omdat ze niet het hele jaar dag en nacht betrouwbare productie van elektriciteit kennen. De infrastructuur deugt niet en de prijzen stijgen constant, niet in het minst door schaarste, maar evenzeer door taksen en belastingen allerhande. Belastingen om subsidies te financieren in hernieuwbare energie. Met welke dure en schaarse elektriciteit zou je dan waterstof produceren?
Op naar het volgende sprookje
De politieke hype gebaseerd op de hersenspinsels van één waterstofprofessor die overal powerpointpresentaties en advies mocht gaan geven, ebt dus stilaan weg. Het lobbyen voor waterstof waar allerhande industriële spelers en ngo’s opsprongen om een nieuwe bron van immense subsidies aan te boren, verdwijnt even snel als het opkwam.
De opportunisten hebben goed verdiend aan het zoveelste droomkasteel en zijn nu al bezig met het volgende sprookjesverhaal om via naïeve en slecht geïnformeerde politici en ambtenaren geld uit de zakken van de belastingbetaler te kloppen.
Meer over energie
