Zoals zoveel aspecten aan de corona-kwestie, is ook de vaccinatiestrategie niet eenvoudig. Aan de ene kant van het spectrum der simplismen bevinden zich de voorstanders van een totale vaccinatie om met zekerheid “groepsimmuniteit” te realiseren. Aan de andere kant zijn er de “antivaxxers” die elke vorm van vaccinatie principieel afwijzen. Met daartussen bijzonder veel schakeringen, waaronder mensen die zich principieel niet zouden willen laten vaccineren, maar die het toch doen om de één of andere praktische reden. Op reis kunnen gaan bijvoorbeeld. Of in Frankrijk toegelaten worden tot een café – schandelijke regel trouwens.
De voornaamste argumenten van de kampen der simplismen zijn intussen bekend. De tegenstanders van de vaccins wijzen op de bijwerkingen en vinden dat de vaccins het risico niet waard zijn omdat er andere manieren zijn om met covid om te gaan. De voorstanders minimaliseren de bijwerkingen, vinden dat de vaccins het risico wel waard zijn en zien de vaccins als het enige redmiddel.
De wetenschappelijke wereld is over deze kwestie verdeeld. Dat hoeft geen verwondering te wekken want de keuze die moet worden gemaakt is er geen van wetenschappelijke aard. Wetenschappers kunnen wel statistisch uitrekenen hoeveel kans op overlijden of zware ziekte de ene oplossing of de andere oplossing met zich meebrengen. Zelfs al zouden daar geen foutmarges op zitten, dan nog is het de keuze van het individu om bij voorkeur het risico van de gevolgen van het vaccin of risico van de gevolgen van de ziekte te ondergaan.
Struisvogelpolitiek
In beide kampen der simplismen heerst er een propagandistische struisvogelpolitiek. Alles wat de indruk geeft niet in overeenstemming te zijn met de strategie, wordt gewoon verzwegen. Daardoor ontstaat een kakafonie van verkeerde, ongenuanceerde, niet precieze informatie. Dat maak het de “patiënt” die de keuze moet maken, veel moeilijker om dat op een gefundeerde manier te doen.
De voorstanders van de volledige vaccinatie houden bijvoorbeeld geen rekening met onderzoeken, o.a. gepubliceerd in The Lancet, die aantonen dat wie covid heeft gehad, nog minder kans maakt op herinfectie dan wie is gevaccineerd kans maakt op infectie. Het heeft dus weinig of geen zin om wie de ziekte heeft gehad, toch te vaccineren. Voor België gaat het om 30 tot 35 procent van de bevolking, als we biostatisticus Geert Molenberghs mogen geloven. Dat wie anti-lichamen heeft zich toch moet laten vaccineren om een corona-certificaat te krijgen, is een volstrekt zinloze vorm van chantage die de vrije wil van de patiënt negeert. Voorstanders van de totale vaccinatie houden ook weinig rekening met de onderscheiden categorieën in de bevolking wiens risico’s gigantisch verschillen. De kans op zware ziekte en overlijden bij bewoners van woonzorgcentra is meer dan 1.000 keer groter dan die bij kinderen.
De tegenstanders van de vaccinaties willen absoluut niet geweten hebben dat er indicaties zijn dat de vaccins inderdaad een bepaalde effectiviteit hebben. Ook al bestaat de kans dat er op termijn nieuwe virussen komen is er actueel toch wel een opvallende daling in veel landen van de overlijdens bij kwetsbare mensen na vaccinaties. Voor hen zijn de bijwerkingen een aanleiding voor het simpelweg verbieden van de vaccins. Ook voor de mensen die staan te springen voor de spuit.
Een aantal wetenschappers die boven elke verdenking staan, neemt intussen een genuanceerd standpunt in. Professor John Ioannidis had eerder al verklaard dat de vaccins goed werken. In één beweging had hij ook al verklaard dat het geen zin heeft om iedereen te vaccineren en dat de risico’s moeten worden afgewogen. Professor Didier Raoult onderhoudt dezelfde stelling. Hij heeft recent zelfs het personeel in de zorg aangezet om zich te laten vaccineren. Ook in België brengen de professoren van covidrationnel.be een genuanceerd standpunt. Centraal daarbij staat het afwegen van de risico’s voor elke bevolkingscategorie, en elk individu rekening houdend met o.a. de comorbiditeiten.
Verenigd Koninkrijk
De professoren die The Great Barrington Declaration hebben opgezet, volgen in dezelfde zin. Zij wijzen erop dat vaccinatie van de kwetsbaren een vorm van gerichte protectie is van deze groep. In hun “Declaration” hadden zij ervoor gepleit om maatregelen te nemen die focussen op de afscherming van kwetsbare mensen. De “omgekeerde lockdown” dus. Zij zien in de resultaten van de vaccinaties de bevestiging van hun strategie.
Het is niet toevallig dat de politiek van het Verenigd Koninkrijk helemaal aansluit bij deze stroming in de wetenschap. Eerder hadden in de Verenigde Staten tal van deelstaten besloten de maatregelen vaarwel te zeggen na de analyses van Ioannidis en o.a. Prof. Kulldorff, medeauteur van The Great Barrington. In de UK wordt meer en meer naar de USA gekeken, mede omdat de mensen daar vaak de Amerikaanse televisiezenders in hun huiskamer hebben. De eenheid van taal zit daar uiteraard voor iets tussen. De Europese Unie zit daarentegen nog helemaal in een angstkramp. Behoudens misschien de Vlaamse regering. Daar lijkt men de richting van de Britten in te willen slaan. Het discours van Jan Jambon om de maatregelen te stoppen, ligt helemaal in die lijn.
Professor Johan Braeckman heeft ooit beweerd dat de meeste mensen die tegen de maatregelen zijn, ook meteen tegen de vaccins zijn. Dat lijkt bij het lezen van sociale media inderdaad het geval te zijn. In het kader van het politiek correcte denken bestaan er alleen voorstanders of tegenstanders van alles. Wie tegen het ene is wordt verwacht om tegen alles te zijn. Er tekent zich echter meer en meer een groep af die tegen de zinloze vrijheidsbeperkende maatregelen is, maar tezelfdertijd een genuanceerd standpunt heeft over vaccinaties.
Viruswaanzin had eerder ook al deze tussenpositie ingenomen. Hard voor de zinloze vrijheidsbeperkende maatregelen, maar genuanceerd voor de vaccins. Niet blind voor de bijwerkingen. Niet blind voor minder grote effectiviteit dan gehoopt en gedacht. Niet blind voor de onzekerheden op lange termijn. Maar ook niet blind voor de potentieel gunstige gevolgen. Vandaar dat we in tijden van onzekerheid hebben gepleit om zo snel mogelijk zij die willen gevaccineerd worden, te vaccineren. Wat uiteindelijk in Vlaanderen lijkt te lukken.
Zinloze administratie
Wat evident niet wegneemt dat de uitwassen van het extremistische, simplistische beleid van totale vaccinatie, niet acceptabel is. Mensen overtuigen is één ding. Hen artificieel afpersen zich te laten vaccineren door het opleggen van onzinnige dwingelandij is not done. Zeker niet in een democratische samenleving die mensenrechten belangrijk vindt. Coronapaspoorten die 96 procent van de pre-symptomatische besmette mensen gewoon doorlaat, het is zinloze administratie. Mensen die al antilichamen hebben PCR-testen met een grote foutmarge opleggen, het is zinloze administratie. Aan elke supermarkt een controle van uw medische gegevens, het is volstrekt zinloze administratie. Weet u nog dat professor Steven Van Gucht zei dat hij in de supermarkt geen mondmasker ging dragen omdat de kans op infectie daar bijzonder klein is? In Frankrijk moet nu een prik of een test, of je kan geen voeding kopen in de Carrefour. Mensenrechten, mon oeil. C’est bien noté, monsieur le Président?
Laat ons hopen dat de Britten succesvol zijn in hun opzet, en dat de angsthazen van de EU daarop schoorvoetend de Brexiteers gaan moeten volgen.
Het kan verkeren, zei Bredero. Gestorven kort nadat hij van een longontsteking was hersteld.
Dat de plandemie niks meer te maken heeft met gezondheid, is ondertussen meer dan duidelijk. De hele klimaathysterie van onze dictatoriale EC diende te worden voorbereid met deze plandemie. Burgers zijn blijkbaar door de geïnduceerde paniek niet meer in staat om rationeel te denken
Ik ben helemaal geen anti-vaxxer, ik moet het vaccin niet hebben omdat COVID-19 helemaal niet zo gevaarlijk en besmettelijk is zoals men heeft laten uitschijnen. Een verplichting is al helemaal te gek, voor een verkoudheidsvirus met de mortaliteit van een griep. Men maakt dikwijls de vergelijking met het verplichte polio vaccin, dit is appelen en peren vergelijken.