“Geef een jongen een hamer en hij zal voortdurend dingen vinden waarop moet geklopt worden”, zei de filosoof Abraham Kaplan in een toespraak. Het was psycholoog Abraham Maslow die zijn naam leende aan dit inzicht. Hij schreef: “Ik veronderstel dat het verleidelijk is, als het enige gereedschap dat je hebt een hamer is, alles te behandelen alsof het een spijker is.”
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Zelf hoorde ik eerst van het begrip in het kader van kritiek op het militaire interventionisme van de Verenigde Staten. Het Amerikaanse leger was na de Koude Oorlog veruit de sterkste krijgsmacht ter wereld geworden. Met dit machtige instrument in handen waren Amerikaanse leiders gemakkelijk geneigd om buitenlandse problemen te zien als militaire problemen. Het Amerikaanse leger was “een hamer op zoek naar een nagel”, zoals een criticus toen schreef.
Wanneer alles de schuld is van racisme
De ‘hamer van Maslow’ slaat ook toe in ons dagelijkse leven. Wanneer je bij een dokter gaat, zal die je soms een medicijn voorschrijven zonder dat hij een betrouwbare diagnose heeft kunnen maken. Het voorschrijven van medicijnen is immers nu eenmaal zijn voornaamste instrument. Ik heb zelf een tijd last gehad van chronische hoofdpijn en heb toen vastgesteld dat niemand van de gespecialiseerde zorgverstrekkers die ik raadpleegde eigenlijk de oorzaak wist te vinden. Dat hield hen echter niet tegen om oplossingen aan te bieden binnen hun eigen specialiteit. Die neiging treft trouwens alle gespecialiseerde beroepen. Spreek tegen een advocaat over een conflict waarbij je betrokken bent en hij zal je juridisch gericht advies geven, terwijl onderhandeling en compromis een beter idee kunnen zijn.
Douglas Murray schreef eerder dit jaar dat de beschuldiging van racisme de ‘hamer van Maslow’ van links is. Het progressieve commentariaat heeft inderdaad nogal makkelijk de neiging om elk probleem van de allochtone gemeenschap (leerachterstand, lagere inkomens, oververtegenwoordiging in de criminaliteit, betrokkenheid bij ordeverstoring, hogere coronacijfers) toe te schrijven aan het ‘onzichtbaar racisme’ van de samenleving.
