Al in november verdwenen er persoonlijke logo’s van staatssecretaris Sarah Schlitz (Ecolo) van flyers en de website van een gesteunde vzw (BruZelle). Ecolo zegt dat de staatssecretaris daar niets mee te maken heeft, hoewel dat persoonlijke logo bij andere ministers toen al tot frustratie zou hebben geleid. Dat schrijft La Dernière Heure.
BruZelle, een vereniging die zich inzet tegen menstruatiearmoede, verspreidde van september tot november 2022 folders die ervoor pleitten om gratis of betaalbare menstruatieproducten in publieke toiletten op bijvoorbeeld scholen te voorzien. De campagne werd gesteund door het kabinet van staatssecretaris Schlitz en haar logo pronkte op de folders en de website.
Niet haar fout
Toen de zaak vorige week naar boven kwam, beweerde Schlitz eerst dat het om een fout van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen ging. Die bewering werd ontkracht: het kabinet van Schlitz zou zélf gevraagd hebben om de publicatie van dat logo.
(Lees verder onder het artikel.)
Toen al was (het kabinet van) Sarah Schlitz op de hoogte van de foute deontologische praktijken. Via internetarchief Wayback Machine wordt duidelijk hoe het logo van Schlitz tussen 2 oktober en 27 november van de website van BruZelle verdween.
DH zocht contact met zowel het kabinet-Schlitz als BruZelle. Ze konden allebei niet uitleggen hoe en waarom het logo in die periode verdween. Maar verschillende andere minister(kabinetten) zouden hun frustratie toen al geuit hebben over de zelfpromotie van staatssecretaris Schlitz.
Sommige mensen mogen nu éénmaal meer dan andere mensen in wat Ecolo ziet als een democratie.
Ecolo, samen met de groene Vivaldioten, is de woke-etterbuil van onze democratie (voor zover nog van “democratie:” kan gesproken worden). Onder de mom van een gezond milieu-beleid maken ze de burger financieel kapot met dogma’s en allerlei idiote verplichtingen waarvan ze zelf weten dat het onmogelijk zal uit te voeren zijn. En dan hebben we het niet enkel over de kerncentrales maar over hun dogmatisch beleid en hun financieel rampzalige doelstellingen. Broebelaars zoals die Jeremie Van Eeckhout en de allochtone poeierdoos en na-aper Naji, (die haar eerste eigen persoonlijke en originele project-bijdrage nog moet uitvinden), samen met enkele travestieten in wording of nagenoeg bijna versleten verbouwde venten, zijn de trade-mark van wat groen is. Wie loopt nu daar nog in, vooral als je een bescheiden inkomen hebt?