Franse president Emmanuel Macron wil zijn beleid een nieuwe impuls geven en doet dat door zijn vertrouweling Gabriel Attal als eerste minister aan te stellen. Een aantal andere nieuwe ministers komt uit de stal van ex-president Nicolas Sarkozy. Een bewijs dat Macron naar rechts opschuift? Hij wil alvast dat zijn regering een rechtser imago krijgt.
Het tweede mandaat van president Emmanuel Macron duurt nog drie jaar, maar de mot zit erin. Zonder meerderheid van zijn partij Renaissance in de Franse Assemblée is het moeilijk om beleid te voeren. De pensioenhervorming waarbij de wettelijke pensioenleeftijd wordt opgetrokken van 62 naar 64 jaar werd via een omweg zonder het parlement goedgekeurd. Een nieuwe immigratiewet kon enkel met de steun van het rechts-radicale Rassemblement national (RN) van Marine Le Pen een meerderheid krijgen. In de Assemblée had eerste minister Elisabeth Borne het steeds moeilijker om het hoofd te bieden aan het RN en de intimidaties van het extreemlinkse la France insoumise. Ondertussen schoof de Franse publieke opinie naar rechts op. Macron besefte dat hij moest handelen.
Gedaan met enerzijds-anderzijds
Voor een president betekent dat ofwel het parlement ontbinden en nieuwe parlementsverkiezingen uitschrijven, ofwel de posten binnen de regering herschikken. Hij koos voor het tweede. Macron gaf daarbij een duidelijk signaal: het macronisme, tot nu toe een beweging die een combinatie is van figuren van links, centrum en rechts, schuift naar rechts op. De tijd van “en même temps” (terzelfdertijd), één van de stopwoorden van Macron, is voorbij.
Meer dan symbolisch is de aanstelling van Gabriel Attal als nieuwe premier. Deze vertrouweling van Macron is zijn politieke loopbaar weliswaar gestart bij de Parti Socialiste (PS) maar is sindsdien onder andere als minister van Onderwijs naar rechts opgeschoven. Hij verbood onder andere dat de ‘abaja’, een religieus islamitisch gewaad, nog op school mocht worden gedragen.
Sarkozy-getrouwen
Verder zitten in de regering een aantal oude getrouwen van ex-president Nicolas Sarkozy (2007-2012). De ministers van Financiën Bruno Le Maire en Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin werden in hun functie bevestigd. Rachida Dati, onder Sarkozy nog minister van Justitie, krijgt het departement Cultuur. De nieuwe minister van Werk, Catherine Vautrin, heeft ook een rechts etiket. De ministers die een paar maanden geleden tegenstanders waren van een strengere immigratiewet zijn bijna allemaal bedankt voor bewezen diensten, zoals Clément Beaune (minister van Mobiliteit) en ex-cultuurminister Rima Abdul Malak. Links noemt de regering-Attal al smalend de “regering-Sarkozy IV”.
Perceptie en imago eerst
Of die herschikking zal leiden tot een rechtser beleid is verre van zeker. Voor Macron telt vooral de perceptie en het imago. Hij wil de indruk wekken dat zijn beleid rechtser zal zijn dan tevoren. En vooral: met Gabriel Attal (34) heeft hij iemand in de arena gestuurd, die het tijdens de Europese verkiezingen van juni moet opnemen tegen de steeds populairder wordende Jordan Bardella (28), de rijzende ster binnen het Rassemblement national.
