Langer dan een maand duren de boerenprotesten doorheen Europa intussen. De oorsprong van de woede van de landbouwsector is niet terug te brengen op één sector of probleem. ‘De Politiek’ is het probleem, op alle niveaus: het Vlaamse stikstofbeleid, de federale en Europese regelgeving, maar vooral het gebrek aan dialoog zorgt in heel Europa voor boze landbouwers. Donderdag protesteerden landbouwers in Lummen (Limburg), Gent en Brussel.
In Vlaanderen is het stikstof vanzelfsprekend een van de katalysators van de onvrede. Het gestemde decreet is juridisch wankel – dat geven de meerderheidspartijen die het gestemd hebben zelf toe – en landbouworganisaties Boerenbond en ABS hebben al aangekondigd een procedure te starten bij het Grondwettelijk Hof.
Afwezige Demir
In Lummen, waar honderden Limburgse boeren op het belangrijke verkeersknooppunt tussen de E313 en de E314 samenkwamen, wordt de Limburgse N-VA-politica Zuhal Demir geviseerd. De Vlaamse minister van Omgeving ging nog niet in gesprek met de protesterende landbouwers. Ze was door een persoonlijke reden niet aanwezig op een overleg, maar dat kan op weinig begrip rekenen van de landbouwers. “Zowel minister Brouns, minister Clarinval, premier De Croo, Europees Parlementslid Vautmans als lokale politici gingen reeds in gesprek met de land-en tuinbouwers. Minister Demir toont echter wederom geen luisterbereidheid.”
In Gent wordt het protest georganiseerd door Boerenbond. In de Bijloke gaat een symposium over de toekomst van landbouw in de Europese Unie door, waar ook Vlaams landbouwminister Jo Brouns (cd&v) aanwezig is. “Ik wil niet alleen over de boeren, maar ook met de boeren praten”, zo verklaarde hij.
Vooral Europa
Die luisterbereidheid is positief, al is de rol van de Vlaamse regering beperkt, duidt Hendrik Vandamme, de voorzitter van het Algemeen Boerensyndicaat. De boerenboosheid beperkt zich immers niet tot Vlaanderen: ook in Wallonië, Frankrijk, Nederland, Duitsland, Spanje, Polen en Roemenië kwamen boeren met hun tractoren de straten op. Vaak met lokale regels of problemen als laatste druppel, maar altijd met het Europese landbouwbeleid in het achterhoofd.
“Denk aan de absurde kalenderlandbouw. Door het natte en koude weer was het een tijdlang onmogelijk om te zaaien, maar de overheid verplicht ons op voor een bepaalde datum te zaaien”, legt Vandamme uit. “Maar het weer houdt zich niet aan die kalender. Waarom moeten wij dat dan doen?”
Hoe lang de protesten nog zullen duren, wil niemand zeggen. “Tot er wordt geluisterd”, klinkt het antwoord steevast. Terwijl het in Gent beperkt blijft tot verkeersblokkades en manifestaties, zijn er in Brussel schermutselingen tussen boeren en politie.
De vraag die niet gesteld wordt: komt Hendrik Vandamme ook op voor de ‘boeren’ van de agro-industrie? Die industrie die stelselmatig de zelfstandige boer en tuinder opkoopt en uitrangeert.
Ik ben volledig solidair met de boeren. Indien de politiek niet wil horen, moet ze voelen. Hopelijk stoppen de boeren niet na halve beloften, want daar is de politieke elite specialist in: een aalmoes geven en deze bij de volgende ronde opnieuw opeisen. En dan heb ik het nog niet over beloften van de Europese Commissie om maatregelen een jaartje “uit te stellen”. Dat is toch helemaal geen tegemoetkoming!
In feite zouden onze medici, onze leraren, zelfstandigen en alle ondernemers, onze politiemensen…Kortom iedereen die werkt en zucht onder de uit de hand gelopen regelneverij, zowel vanuit Europa als vanuit Vlaanderen en België (want hier kennen ze er ook iets van, en het stopt niet) zich moeten aansluiten bij het protest van onze landbouwers. Er loert burgerlijke ongehoorzaamheid om de hoek !
Rebellie kan in elke film op sympathie rekenen, waarom niet nu, in werkelijkheid, tegen de Europese bemoeienis en dictatuur? STOP DE EUROPESE DICTATUUR!
De pogingen om de economie en vooral de landbouw te plannen lopen altijd weer op niets uit. Wie herinnert zich nog de boerenopstand ergens in de jaren 70 toen door Brussel een golf van geweld spoelde? Nederland heeft twee mijlpalen in de Europese Commissie geplant, nl. Mansholt en de juist vertrokken Klimaatpaus. De eerste bouwde boterbergen en vormde melkplassen en de andere verkreeg natuurreservaten. Het eerste was uit de hand gelopen maar begrijpelijk idee. De andere heeft de bedoeling om een levende natuur in een keurslijf te dwingen. De natuur is een levende kracht die zich zo maar laat bedwingen en elke poging daartoe brengt alleen maar kommer en kwel voort. Het water laat zich kanaliseren maar als het niet goed goed gebeurt loopt het de spuigaten uit, het water zoekt altijd Zijn weg naar zee. Musea en reservaten zijn mooi als geschiedenis maar geven geen toekomst. Natuurgebieden, zoals voorgeschreven, zijn reservaten van een verleden. Mooi als herinnering maar waardeloos als toekomst. De levende natuur laat zich doen tot zij er genoeg van heeft en zich laat voelen en dan is het aanpassen of verzuipen voor dat eigenlijk zwakke wezen: “de mens” dat aanmatigend denkt de natuur te kunnen bedwingen.