China kent een lange geschiedenis van samenwerkingsverbanden met Rusland, variërend van het militaire tot het technologische domein. Zo houden beide staten samen geregeld militaire oefeningen en is hun beleid wat betreft artificiële intelligentie sterk complementair. Ook met het Westen wenst China de banden te verstevigen, gezien de enorme westerse afzetmarkt. Om beide kampen te vriend te houden, is een flexibele spreidstand vereist.
China heeft de Russische invasie in Oekraïne vooralsnog niet veroordeeld, tot ongenoegen ven het Westen. Toch hamert Xi Jinping met zijn Global Security Initiative op het belang van soevereiniteit van staten. Maar waarom dan niet die van Oekraïne? Een kort antwoord hierop is om Rusland tevreden te houden. Ook de aversie ten aanzien van de NAVO speelt een rol. Zeker sinds de Chinese ambassade in Joegoslavië werd gebombardeerd in 1999.
Het beste van twee werelden
Ten gevolge van de Russische invasie in Oekraïne wil China dus niet riskeren de banden met westerse economieën te verliezen door Rusland openlijk te steunen bij dit conflict. Anderzijds wil het Rusland ook niet verliezen als belangrijke strategische partner in Zuidoost Azië. Westerse invloeden in deze regio nemen toe, denk hierbij aan Taiwan. China wenst om deze regionale invloedssfeer te behouden en ziet in Rusland de ideale partner om dit te realiseren.
Mede vanuit het eigen scepticisme ten aanzien van de NAVO, erkent ook China dat de Verenigde Staten de schuld treft bij dit conflict. Het Russische narratief van het oostwaartse expansiestreven van de NAVO wordt in deze optiek benadrukt. Door te verwijzen naar het belang van het soevereiniteitsprincipe, toont China ergens ook wel aan dat het deze invasie niet steunt. Ten slotte zal China ook wel voldoende afstand bewaren tot Rusland, om bijkomende westerse sancties te vermijden.
Van twee walletjes eten noemt men zoiets. Hopelijk is iedereen wakker.