Tijdens het Groot Debat op VRT 1, aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen, maakte Groen co-voorzitster Nadia Naji nog maar eens pijnlijk duidelijk dat Groen volledig aan het einde van haar Latijn is. Naji, die zoals gewoonlijk als een hopeloze vis tussen de politieke haaien stond, verpersoonlijkte de kinderlijke incompetentie van de Groene partij. En deze incompetentie ontging ook de Vlaming niet. Groen kreeg de volgende dag zware klappen in zowat alle gemeenten, met uitzondering van Gent, Oud-Heverlee en Mortsel.
Daarmee zet Groen de trend voort die zich ook afgelopen juni al aftekende. De partij heeft de afgelopen jaren de weg van het extremisme gekozen door zich sterk te richten op kwesties als gender, inclusiviteit, ‘antiracisme’ en de obligatoire wereldvreemde standpunten omtrent de energietransitie. Enkele jaren geleden kreeg men dat misschien nog verkocht aan enkele naïevelingen, vandaag is het merk echter volledig aangebrand. Oud of jong, hoog- of laagopgeleid, de Vlaming lust het verhaal van Groen niet meer.
Een overwinning van het gezond verstand
Één van de redenen daarvoor is dat bij Groen extremisme steevast gepaard gaat met een onbeschaamd paternalisme. Bezorgde Vlamingen worden door de partij brutaal weggezet als racisten, burgers die, bij gebrek aan degelijke alternatieven, met de auto blijven rijden als misdadigers. Wie geen 25.000 euro op overschot heeft voor een warmtepomp moet zijn prioriteiten maar eens dringend herzien. Geen wonder dat de partij in zowat elke Vlaamse gemeente volledig kopje onder is gegaan.
Bovendien reikt de inclusiviteit en verbondenheid die de partij propageert een stuk minder ver dan ze zelf graag geloven. Naji weigerde op live televisie voor de zoveelste keer Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken de hand te schudden. Een sektarische mentaliteit, die zich keer op keer uit in een onbetamelijke arrogantie.
De nederlaag van Groen is dan ook een overwinning voor de democratie, én voor het gezond verstand. Want waar Vlamingen op talloze thema’s van gedachten en idealen verschillen, geven we collectief één signaal af: de samenleving die Groen ons voorspiegelt, is niet degene waarin wij een toekomst zien. Geen toekomst voor onszelf, voor onze geliefden, en voor onze geliefde natie. Ja… er is nog hoop!
Nadia Naji, die Marokkaans-Algerijnse roots heeft, komt uit een Franstalig gezin en spreekt keurig Nederlands.Ze behaalde in 2013 een bachelor in communicatiemanagement aan de Erasmushogeschool in Brussel en in 2015 een master in mediastudies aan de Universiteit Antwerpen. Een CV om U tegen te zeggen. Proficiat mevrouw Naji. Alleen jammer dat ze haar talenten fout gebruikt tegen de Vlaams nationalisten. Een tip: onze strijd voor autonomie is analoog met de dekolonisatie van de Franse en Britse kolonies (waaronder in Algerije) tijdens de tweede helft van de 20 ste eeuw.
Het is niet welke diploma’s je hebt dat telt, maar wat je ermee doet. In de politiek zitten meerdere voorbeelden van deze soort.
Wat hebben wij als Mortselaar misdaan om nu terug met een groene burgemeester opgescheept te worden ?
Ik ben in Mortsel geboren, toen het nog leefbaar was…