Asielopvang is miljardenbusiness in Verenigd Koninkrijk

Zijn persoonlijk vermogen wordt geschat op 1,015 miljard pond sterling, wat hem op de 154^ste plaats zet in het ‘klassement van de grootste fortuinen’ van de Sunday Times. Een vermogen dat louter werd opgebouwd op onroerend goed, bestemd voor asielopvang in het Verenigd Koninkrijk. Migratiepolitiek is een miljardenbusiness, voor wie hieraan mocht twijfelen. Het vermogen van Graham King is een duidelijk bewijs van het falen van de Britse staat om asielaanvragen binnen redelijke termijnen af te werken. 

Het verhaal van Graham King start in de jaren 1990. Mijn zijn broer baat Graham Kind op het eiland Canvey een familiale caravancamping uit. Hij hoort dat een hoteluitbater kamers factureert aan de Britse regering in het kader van asielopvang. Hij besluit zijn kans te wagen en in 1999 richt hij Clearsprings Ready Homes op, dat een van de spilbedrijven wordt voor de opvang van migranten. Zijn bedrijfsmodel: hij koopt gebouwen op – hotels, versleten en verlaten kazernes, oude woonhuizen – en stelt die, tegen betaling, ter beschikking van de overheid. 

Klachten over onbewoonbaarheid

Clearsprings, samen met twee andere grote spelers op de ‘markt’, zoals Serco en Mears Group, handelt contractueel met het Britse Home Office. Het oorspronkelijke contract van Clearsprings werd geraamd op 1 miljard pond over een periode van 10 jaar, maar het werd onlangs geherwaardeerd op 7,3 miljard pond. Dat komt neer op minstens 4 miljoen pond die dagelijks door de Britse belastingbetaler wordt betaald om asielzoekers op te vangen: 38.000 migranten in hotels en 66.000 in andere opvangmogelijkheden. In 10 jaar tijd werd 15,3 miljard pond uitgegeven om mensen op te vangen die in veel gevallen geen toekomst in het Verenigd Koninkrijk hadden. 

In 2024 bedroeg de winst van de onderneming 120 miljoen pond. Clearsprings Ready Homes keerde 90 miljoen pond dividenden uit aan de aandeelhouders – Graham King is eigenaar van 99 procent van de onderneming. Met de winst nam ook het aantal klachten toe over de bewoonbaarheid van de opvang. Verschillende inspecties wezen hierop. Het zal dan ook niet verbazen dat de kritiek aanzwelt in het Verenigd Koninkrijk, niet alleen van de migratiekritische rechterzijde, maar ook binnen de Labourregering, waar steeds meer stemmen opgaan om de asielprocedure te versnellen zodat deze opvang niet langer nodig is.