Sammy Mahdi eist dat België sancties uitvaardigt tegen Israël. “Anders weet ik niet hoe we de komende maanden alle andere knopen in de regering gaan kunnen ontwarren”, schrijft hij op sociale media. Hij dreigt met andere woorden met een regeringscrisis.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Uiteraard zouden Belgische sancties geen enkel verschil maken. Mahdi wil wat deugpunten scoren, die de pers hem ook onmiddellijk gunde. Hij wil echter vooral de N-VA een hak zetten. Bouchez van MR is heel duidelijk: hij wil geen sancties, punt. De N-VA beweert daar wel voor open te staan, maar blokkeert achter de schermen de maatregelen tegen Israël. De zet van Mahdi is niet gericht tegen de MR, die geen concurrent is, maar tegen de N-VA. Mahdi weet dat die partij intern verdeeld is over de kwestie en probeert de top tot een niet-vrijblijvend standpunt te dwingen.
Naar aanleiding van de voorstelling van het boek van Maarten Boudry, een academicus die weigert mee te stappen in de anti-Israëlische hetze, had Bart De Wever een vraaggesprek met hem. Daarin liet de premier zich een paar keer ontvallen – slechts half lachend – dat hij nooit openlijk zijn mening geeft over het conflict in Gaza, omdat hij anders ontslag zou moeten nemen. Joël De Ceulaer schrijft in De Morgen dat De Wever ons die mening wel verschuldigd is.
“In Oost-Congo, Jemen en de Tigray-provincie van Ethiopië vielen al veel meer slachtoffers door oorlog en honger”
Ikzelf hoef niet alles te weten wat zich in het hoofd van de mens De Wever afspeelt. Ik ben alleen geïnteresseerd in de openbare stellingnames van de politicus De Wever. Ik kan ook wel raden in welke richting de mening van de premier gaat. Geen enkele westerse politicus zou moeten ontslag nemen als hij mee zijn verontwaardiging zou uitschreeuwen over de daden van het perfide Israël. De mening van De Wever kan niet anders dan veel genuanceerder zijn, misschien zelfs wat meer dan dat.
Mahdi zegt dat hij niet meer in de spiegel zou kunnen kijken als hij geen actie zou ondernemen tegen de mensonwaardige omstandigheden in Gaza. ‘In de spiegel kunnen kijken’ is een populaire uitdrukking wanneer men in de politiek morele verontwaardiging wil uitspreken. Astrid Roelandt van HLN geeft de politici van N-VA volgende raad: “Kijk nog eens naar de beelden van die kinderen (in Gaza), en dan in de spiegel.”
Gespeelde verontwaardiging
Ik ben het eens met De Montherlant, die schreef dat valse verontwaardiging de meest afstotelijke vorm van schijnheiligheid is. Mahdi is een hypocriet. Zoals ik hier al meerdere keren heb geschreven, is Gaza zelfs niet bij benadering de ergste humanitaire crisis van dit ogenblik. In Oost-Congo, Jemen en de Tigray-provincie van Ethiopië vielen al veel meer slachtoffers door oorlog en honger. Geen enkele politicus vindt het lonend zich daarop te profileren en kordate standpunten en acties te eisen van de regering.
Op dit ogenblik is in Soedan, in tegenstelling tot Gaza, bijvoorbeeld een echte genocide bezig, van Arabische milities op de zwarte inwoners, maar niemand gooit daarover een stok in het politieke kippenhok. Ook de pers niet, die van Gaza wel een vaste rubriek heeft gemaakt. Politici die Gaza een regeringscrisis waard achten, lopen hun menselijke goedheid niet achterna, maar wel opgehitste krantentitels.
Wat opvalt, is dat op betogingen, in opinieartikels, in politieke oprispingen altijd maar gevraagd wordt dat Israël het geweld in Gaza zou stoppen. Nooit horen we een oproep aan Hamas om de wapens neer te leggen, wat onmiddellijk een einde zou maken aan de ellende van de eigen mensen. Zou dat de schuldvraag misschien te verwarrend maken?
Sammy Mahdi zoals (bijna) alle hedendaagse politici zeggen gelijk wat om in het nieuws te kunnen zijn. Conner Rousseau precies hetzelfde. Als papegaaien elkaar napraten want ernstig nadenken kunnen of doen ze niet. Elkaars stommiteiten napraten, zo maken zij schitterend carrière…
Er zijn veel mensen die akkoord zijn dat Hamas dient te worden vernietigd … maar velen zijn van mening dat dit moet gebeuren zonder burgerslachtoffers, ondanks het gegeven dat Hamas burgers als schild gebruikt onder hopitalen enz.
Mijn vraag: heeft Hamas zich kunnen ontwikkelen in de biothoop van de Palestijnse gemeenschap en, zo ja, zijn de Palestijnen zélf verantwoordelijk voor het bestaan van Hamas? Het zou mooi zijn moest iemand dit met kennis van historiek wil toelichten, het laat toe te begrijpen in hoeverre de Palestijnen medeoorzaak óf slachtoffer zijn van de trieste situatie in de Gaza.
Je hoort vaak dat Israël zomaar grond bezet dat hen niet toehoort. Wat is daar van aan? Kan iemand dat objectief toelichten?