Een gelekt telefoongesprek waarin Georges-Louis Bouchez uithaalt naar een RTBF-journaliste, onthult de diepe kloof tussen de MR-voorzitter en een groot deel van de Franstalige pers. “Maar verdorie, het is zeer erg, Charlotte!” riep hij woedend tijdens het gesprek dat dagenlang het politieke debat domineerde. Een analyse van zijn woelige relatie met de Franstalige pers.
De aanleiding leek triviaal: een foutief artikel over een gehandicaptenkaart. Maar het incident blootlegde veel diepere spanningen. Meer dan in Vlaanderen werkt de Franstalige media nog via oude ideologische lijnen. “De RTBF is een rood bastion” en “nog linkser dan de VRT”, wat verklaart waarom Bouchez door een deel van de media echt wordt gehaat. Zijn rechtse standpunten over immigratie, veiligheid en Gaza zorgen voor constante wrijving.
Een speelbal van de Vlamingen?
Ook Le Soir heeft het niet voor de MR-voorzitter. Men beschouwt hem als “een speelbal van de Vlamingen” die te veel meegaat in N-VA-plannen. Bouchez staat bovendien op de zwarte lijst omdat hij besparingen bij de RTBF verdedigt: tot 2029 wordt de dotatie niet geïndexeerd, wat 70 miljoen euro bespaart tegen het einde van de legislatuur.
De linkse journalisten worden opgejut door PS-voorzitter Paul Magnette, die de RTBF als bevriend forum beschouwt. Wanneer kritische vragen komen, volgt doorgaans “een woedeaanval”. In bepaalde PS-kringen geldt nog altijd de verklaring dat Bouchez het resultaat is van een onderwijssysteem dat te weinig aandacht besteedde aan het Waalse regionalisme.
Bouchez is doodsbang om alleen in communistisch Wallonië wakker te worden. Hij zwaait met de Belgische vlag en zinkend WalloBrux klampt zich vast aan Vlaanderen. Het gaat naar 400% schuld en Vlaanderen zinkt mee.