Een studie gepubliceerd door de universiteit van Leicester, zet het debat over de relatie tussen migratie, multiculturalisme en het Engelse platteland op scherp.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Volgens de studie, met de welsprekende titel ‘How Can We Make the Countryside More Inclusive’, is het Engelse platteland ‘te wit’ en ontbreekt er onder andere halalvoeding. Tijd dus om dringend in te grijpen! Want, stellen de onderzoekers, veel mensen met een migratieachtergrond ervaren een ‘malaise’ en een ‘psychologische druk’ als ze op wandel gaan op het Engelse platteland.
Neen, het is geen droge Britse humor, helaas. De onderzoekers gaan nog verder: de cultuur van dorpscafés en lokale gewoonten wordt door vreemdelingen beleefd als ‘monocultureel’ en sluit op die manier de minderheden uit. En dan volgt een resem maatregelen om ook dit ‘probleem’ op te lossen: het halalaanbod op het Engelse platteland ontwikkelen, gebedsruimtes voorzien en lokale handelszaken aanzetten om voortaan meer rekening te houden ‘met culturele gevoeligheden’. U leest het goed.
Multiculturele gedragscodes
Het onderzoek berust op 115 getuigenissen die werden bijeengebracht door het Centre for Hate Studies (ja, ook dat bestaat dus écht!) van de universiteit. De auteurs stellen dat “het verwelkomen van minderheden op het Engelse platteland zich niet mag beperken tot louter tolerantie”, maar dat het nodig is “om plattelandsgebruiken en -gewoontes aan te passen”. Met andere woorden: zich aan te passen aan de multiculturele codes van de grootsteden. Een van de auteurs stelt zelfs dat het overleven van het Engelse platteland afhangt van de inplanting van “de meest diverse gemeenschappen”.
De reactie van verdedigers van het platteland liet niet op zich wachten. Tim Bonner, directeur van de Countryside Alliance, toonde aan de hand van officiële statistieken aan dat haatmisdrijven veel minder voorkomen op het platteland dan in de grootsteden. “Diegenen die het idee aanvoeren van een racistisch platteland, projecteren in die studie op die manier hun eigen vooroordelen tegenover ons.”
De studie is vooral een illustratie van de diepgaande culturele breuk tussen universitaire elites en de plattelandsbevolking. De meerderheid van de Britten ziet in het platteland net een vluchtheuvel, een ruimte van identiteit en continuïteit, terwijl de academici er een terrein in zien dat moet worden ‘heropgevoed’ in naam van de diversiteit. Mag men de publieke ruimte nog beschermen als dé plaats van culturele, historische identiteit?
Het is blijkbaar eigen aan onze nieuwe Westerse cultuur dat onze overheden massa’s lonen , subsidies en tegemoetkomingen toekennen aan organismes allerhande ( gaande van derderangs-NGO’s tot grootsprakerige universiteiten (???) én zelfs rechtbanken ) om zich tegen hun geldverstrekker te keren. Misschien toch eens nadenken over Hongarije en Polen ?
Elke cultuur moet zich kunnen uiten en gefaciliteerd worden. Behalve natuurlijk de westerse.