Terwijl de Vlaamse regering onder leiding van minister-president Matthias Diependaele een noodzakelijke besparingsoefening doorvoert, blijkt de Vlaamse minister van Cultuur een opmerkelijke selectie te maken. Caroline Gennez (Vooruit) treft vooral Vlaamse organisaties, terwijl grote cultuurhuizen en multiculturele initiatieven grotendeels buiten schot blijven. “De Vlaamse minister van Cultuur houdt niet van Vlaamse cultuur”, schrijft hij in zijn wekelijkse column in weekblad ‘t Pallieterke.
De cijfers liegen er niet om. Het Museum aan de IJzer ziet zijn subsidie gehalveerd van 400.000 naar 200.000 euro. Vzw Ons Erfdeel verliest nu al 20 procent en in 2027 nog eens 33 procent. En in een adviesronde voor 144 sociaal-culturele organisaties dreigen vooral organisaties uit de ‘Vlaamse zuil’ – zoals de Vlaamse Volksbeweging – hun volledige subsidies kwijt te raken. De herbeoordeling gebeurde op basis van woke criteria zoals inclusie en diversiteit. Geen ‘superdiversiteit’ betekent een risico op een knip.
Antwerpen versus Gent
De selectiviteit is schrijnend. Grote cultuurhuizen zoals de KVS en de Ancienne Belgique blijven buiten schot, net zoals multiculturele initiatieven zoals Kif Kif. Ondertussen werd ook de bouw van een nieuw museum voor hedendaagse kunst in Antwerpen geschrapt. De collectie moet nu naar het S.M.A.K. in Gent verhuizen – een museum dat zich al beklaagt over ruimtegebrek en slechte bewaaromstandigheden. Een verhuis die vooral lijkt op een quid pro quo, als dank voor de eliminatie van de Israëlische dirigent Lahav Shani door haar vrienden in het bestuur van Gent Festival van Vlaanderen.
Dat cultuur niet de eerste prioriteit is van Gennez, blijkt al uit haar volledige bevoegdhedenpakket: Vlaams minister van Welzijn en Armoedebestrijding, Cultuur en Gelijke Kansen. Toch mag van een Vlaamse overheid verwacht worden dat zij haar rol als behoeder van Vlaams patrimonium en erfgoed voluit speelt. Een mecenas vinden voor het IJzermuseum, het Emile Verhaeren Museum of voor vzw Ons Erfdeel lijkt veel moeilijker dan voor hedendaagse kunst. Een competente minister van Cultuur installeren en Gennez uit de regering knikkeren is voor Diependaele een schier onmogelijke oefening. “Reden te meer om met argusogen te kijken naar een volgende staatshervorming”, besluit Grootaers.
Lees hier de volledige column van Alain Grootaers.
Alle columns van Alain Grootaers
