Europa wankelt onder het gewicht van zijn tegenstrijdigheden. Ons oude continent, ooit bakermat van de mooiste beschaving, staat voor een keiharde keuze: doorgaan op de huidige weg naar economische en demografische neergang, uiteenvallen in chaos, of zichzelf radicaal heruitvinden. Drieu Godefridi presenteert drie scenario’s die zich aftekenen voor 2050, elk met een andere afloop.
De cijfers liegen er niet om: een bevolking in vrije val, een verstikte economie, onbetaalbare energie. Het geboortecijfer daalt onder de kritieke drempel van 1,5 kind per vrouw, de bevolking krimpt van 450 naar 370 miljoen. Tegen 2050 zal een derde van de Europeanen ouder zijn dan 65 jaar. De pensioenstelsels bezwijken onder hun eigen gewicht.
Terwijl een Amerikaan 100 euro betaalt om zich te verwarmen, betaalt een Europeaan 500 euro. En toch verdient de gemiddelde Amerikaan netto driemaal meer. Het totalitaire dogma van netto nul, opgelegd door de Europese Unie, legt alles en iedereen aan de ketting. De energieprijzen, drie tot vijf keer hoger dan in de Verenigde Staten of China, verpletteren de industrie.
Drie paden naar de toekomst
Het eerste scenario schetst een langzame doodstrijd: Europa zinkt weg in de oceaan van zijn ideologische illusies. De groei schommelt tussen 0 en 0,5 procent per jaar, de middenklasse ziet haar levensstandaard elk jaar verder dalen. Ongecontroleerde immigratie wakkert spanningen aan, islamitische enclaves groeien, de nationale cohesie verdwijnt. Europa wordt een openluchtmuseum, in afwachting om veroverd te worden.
Het tweede scenario toont een dramatisch uiteenvallen. Nationale regeringen proberen hun bevolking te redden van kou en ellende. Kolen en gas maken hun rentree, Europa bedelt om energie bij buitenlandse mogendheden. Het mislukken van netto nul leidt tot de implosie van de Europese Unie. De euro verdwijnt, nieuwe allianties worden overwogen. Europa is gereduceerd tot een mozaïek van radeloze naties.
Toch blijft een derde scenario mogelijk, al is het onwaarschijnlijk. Een politieke ommekeer veegt de dogmas van tafel. Kernenergie wordt opnieuw de ruggengraat, industriële relocalisatie versnelt. Een ambitieus geboortebeleid keert de demografische curve om, immigratie wordt selectief. Het vernieuwde Europa, bevrijd van verstikkende bureaucratie, weet zijn plaats in een multipolaire wereld te behouden. De keuze ligt in onze handen, maar de tijd dringt.
Het volledige artikel over de toekomst van Europa leest u hier:
