Vooruit presteert beter dan verwacht in de Vlaamse en federale regeringen, ondanks de bescheiden omvang van de socialistische partij. Dat zegt Jinnih Beels, gedeputeerde van Vooruit in de provincie Antwerpen, in een interview met ‘t Pallieterke.
Verschillende waarnemers stellen vast dat de socialisten boven hun gewicht boksen, terwijl coalitiepartner N-VA heel wat toegevingen heeft moeten doen. “Ja, dat is een terechte analyse”, zegt Beels in een interview met weekblad ‘t Pallieterke. “Hoewel de N-VA veel groter is en electoraal zwaarder weegt, slaagt Vooruit erin om van zich te laten horen en effectief een verschil te maken.”
Ruim een jaar na de regeringsvorming is Vooruit volgens de gedeputeerde niet te negeren. “Misschien heeft Vooruit initieel niet zoveel binnengehaald, maar je kan niet om de vaststelling heen dat Vooruit een niet te negeren factor is geworden”, zegt ze.
Ook in Antwerpen was dat in de vorige legislatuur het geval, al werd dat volgens haar nooit echt erkend. “Daar is nooit echt erkend geworden dat we als kleinste partij boven ons gewicht hebben gebokst. Toch hebben we in zes jaar tijd heel wat gerealiseerd van wat in het bestuursakkoord stond.”
Of dat ook lukt op Vlaams en federaal niveau, moet nog blijken. “Maar ik heb de indruk – en ik ben vaak kritisch voor mijn eigen partij – dat Vooruit momenteel wel degelijk meetelt.”
“Hoe hoger je komt, hoe ijler de lucht wordt”
Wat kunnen de Vlaamse en federale regeringen leren van de Antwerpse coalitie, waar Vooruit zes jaar lang mee bestuurd heeft? “Mijn ervaring leert me dat als je met elkaar blijft praten en elkaar iets gunt, je er uiteindelijk wel uitgeraakt”, antwoordt Beels. Maar op de hogere niveaus ligt dat moeilijker. “Hoe hoger je komt, hoe ijler de lucht wordt. Dan zie je dat iedereen wil opvallen en zichzelf wil profileren.”
Vooral de partijvoorzitters krijgen een veeg uit de pan. “Ik merk dat vooral bij de voorzitters: ze wanen zich haantje-de-voorste en willen altijd en overal tussenkomen en zich profileren”, zegt Beels. Of dat altijd nodig is, betwijfelt ze. “Ik snap dat ze de partijlijn willen bewaken. Maar dat ze voortdurend op de voorgrond treden, hoeft voor mij niet.”
Die kritische houding is typerend voor Beels, die zichzelf “geen trouwe partijsoldaat noemt”. Ze stapte als onafhankelijke de politiek in en belooft altijd kritisch te blijven, ook voor haar eigen partij.
Die onafhankelijke geest botste met het federale parlement, waar ze na amper zes maanden alweer vertrok. “Ik had niet de indruk dat alle collega’s bezig waren met wat de burger echt nodig heeft”, vertelt ze over haar passage in de Kamer.
In een meerderheidscoalitie is er volgens haar te weinig ruimte voor mensen die buiten de partijlijntjes kleuren. “Dat wordt je zelden in dank afgenomen, niet door de meerderheid, maar ook niet door de oppositie.”
Als je foto’s met Conner Rousseau en vrouwelijke partijgenoten ziet valt het me op hoezeer deze dame’s kijken. Vooral de blik van Melissa Depraetere lijkt op die van een verliefde bakvis (zie https://pal.be/2025/09/n-va-laat-vooruit-boven-zijn-gewicht-boksen/).
Conner Rousseau bokst inderdaad boven zijn gewicht. Het bewijst het labiele leiderschap van premier Bart De Wever (N-VA). De keizer koster zonder kleren. De onbetwiste kapitein van Arizona zetelt in de coulissen de regering: Georges-Louis Bouchez (MR). Hallo OVLD…En op Vlaams niveau is het een complete N-VA afgang.