Wie in België droomt van een carrière als arts of tandarts, kan maar best woonachtig zijn in Wallonië of over een buitenlands diploma geneeskunde beschikken. Die laatste categorieën hebben in België immers veel makkelijker toegang tot een RIZIV-nummer dan hun Vlaamse collega’s. Daar zit onder meer het feit dat Wallonië de federale artsenquota systematisch naast zich neerlegt voor iets tussen. Dat is een doorn in het oog van N-VA-Kamerlid Frieda Gijbels, die bevoegd minister Frank Vandenbroucke over dat communautaire onevenwicht aan de tand voelde.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
In België gelden quota voor de toekenning van RIZIV-nummers, de noodzakelijke toegangstickets waarmee artsen en tandartsen hun beroep mogen uitoefenen. Die quota worden federaal vastgelegd, maar de deelstaten krijgen enige speelruimte om kleine afwijkingen door te voeren, bijvoorbeeld om rekening te houden met studenten die onderweg hun opleiding stopzetten.
Maar in Wallonië treedt men de federale quota systematisch met de voeten, tot ongenoegen van Kamerlid Frieda Gijbels (N-VA). Zij interpelleerde donderdag bevoegd minister Frank Vandenbroucke over de zaak. Zij was heel wat minder positief over de minister dan haar collega en fractieleider Axel Ronse eerder op de middag.
“In Wallonië worden jaarlijks meer dan 500 extra studenten geneeskunde toegelaten, goed voor ruim de helft meer dan de federale quota. Voor tandartsen gaat het zelfs om 72 procent extra”, schetst Gijbels de ernst van de situatie. “Dat is bijzonder pijnlijk voor Vlaamse studenten die alle moeite doen om een diploma en een RIZIV-nummer te bemachtigen, terwijl het aan de andere kant van de taalgrens veel eenvoudiger blijkt.”
Niet beperkt tot Wallonië
Het probleem beperkt zich niet tot Wallonië. Ook buitenlandse artsen en tandartsen met een niet-Belgisch diploma kunnen hier onbeperkt aan de slag gaan. “Voor hen zijn er altijd RIZIV-nummers beschikbaar. Dat is oneerlijk tegenover onze eigen studenten”, hekelt Gijbels.
Nog schokkender is dat er zelfs gevallen bekend zijn van zorgverleners die veroordeeld zijn voor criminele feiten, maar toch een RIZIV-nummer en dus toegang tot de zorgsector kregen. “Dat is onbegrijpelijk en bijzonder onrechtvaardig”, aldus Gijbels.
De verantwoordelijkheid ligt volgens haar bij Vandenbroucke. “Hij heeft altijd gezegd dat hij geen stok achter de deur nodig heeft omdat er afspraken waren met de Franse Gemeenschap. Maar het is duidelijk dat die afspraken niet worden nageleefd”, besluit het N-VA-Kamerlid.
De Vlaamse politiek is al langer blind voor de (gezondheids)behoeften van haar kiezers. Wie is er gediend met het strenge beleid inzake de selectie, opleiding en inschrijving van nieuwe artsen? Niemand, behalve een paar starre technocraten met ledematen uit klittenband, die niemand kan wegstemmen.