De Europese Unie dreigt te bezwijken onder haar eigen groene ambities. Een geheime stemming in het Europees Parlement op 22 oktober toonde hoe verlamd Brussel is geraakt. Radicaal-links, groenen en socialisten blokkeerden massaal de vereenvoudiging van duurzaamheidsrichtlijnen, ondanks dat Europese bedrijven stikken in bureaucratie. Het gevolg? Een loodzware rapportagelast blijft op ondernemingen drukken, terwijl de concurrentiekracht verder afbrokkelt.
Wat aangekondigd werd als het moment van de waarheid voor de CSRD en CSDDD – twee van de vreselijke vijf wetten rond ESG-rapportering – liep uit op een patstelling. De bedoeling van deze ESG-principes is zich achter de Sustainable Development Goals van de VN te scharen. Pure bureaucratie opdringen aan bedrijven met andere woorden. Daarom bracht de Europese Commissie in februari een vereenvoudigd voorstel uit omdat Europese concurrentiekracht massaal ondermijnd dreigde te worden door deze verstikkende economische maatregelen.
Christendemocraten voor het blok
De hele vertoning was geen reclame voor het Europees Parlement. Opvallend was dat de grootste fractie, de christendemocraten van de EVP, hopeloos verdeeld blijkt. Een groot deel sloot een deal met links-liberale Renew en de sociaaldemocraten om zich te profileren als pro-Europees midden. Tot hun verbazing botsten ze op vijandigheid van socialisten die vasthouden aan de Green Deal. Dat bedrijven met 250 medewerkers vanaf 2026 al voor 2025 ESG-rapportering moeten indienen is een trofee die de socialisten niet willen of kunnen loslaten.
Zo staat de EVP-fractie voor een dilemma: kiezen tussen enerzijds het pro-Europese centrum en dus de sociaaldemocraten volgen, anderzijds met conservatieven en radicaal-rechts een coalitie vormen. Daarover zei Sander Smit van BBB: “Alleen brede centrumrechtse samenwerking kan EU-economieën redden.” De kans is niet ondenkbaar dat de stemming tijdens de plenaire zitting van 12 en 13 november voor een schisma zorgt in de grootste fractie van het Europees Parlement.
Wat op het spel staat is niet de politieke geloofwaardigheid van de EVP-fractie, maar de verarming van de Europese bevolking. Klimaat is politiek geworden, zoveel is duidelijk. Terwijl de Italiaanse premier Giorgia Meloni onlangs in een Italiaanse zakenkrant zei genoeg te hebben van de groene gekte (“enough green madness”), blijven Belgische partijen laveren tussen verstandig groen en voluit achter de groene agenda scharen.
