In het eindejaarsinterview dat u verder in dit weekblad (p. 8-9) terugvindt, blikt Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken terug op het afgelopen jaar. Zijn hoogtepunt is – hoe kan het ook anders – de geboorte van zijn derde kindje. Op politiek vlak zijn dat de bestuursdeelnames van zijn partij in vier gemeenten, waarmee het cordon sanitaire werd doorbroken.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Uiteraard waren er dit jaar ook de nodige dieptepunten, zoals de moord op de Amerikaanse politieke activist Charlie Kirk door een zelfverklaarde ‘antifascist’. In vergelijking daarmee is dat andere dieptepunt voor Van Grieken – de vorming van de regering-De Wever – natuurlijk relatief.
Van Grieken is niet alleen teleurgesteld in Bart De Wever en de N-VA, maar ook – en misschien wel vooral – in de Vlaamse Beweging. Die houdt hij in het interview een zeldzame spiegel voor. “Ik begrijp dat de Vlaamse Beweging partijpolitiek onafhankelijk is. Dat is cruciaal. Maar partijpolitiek onafhankelijk zijn is niet hetzelfde als politiek neutraal zijn. Politieke neutraliteit leidt tot stilzwijgen”, betreurt hij.
Als u het Van Grieken vraagt, zijn protesten tegen het Egmontpact en de marsen op Brussel echo’s uit een ver verleden. Waar de Vlaamse Beweging destijds massaal de straat opkwam tegen beleid dat ‘tegen de volkswil’ inging, hult ze zich vandaag in stilzwijgen, tot ongenoegen van de Vlaams Belang-voorzitter. “De mensen die na twee Vlaamse Leeuwenbieren grote verhalen vertellen over Voeren, de marsen op Brussel en het Egmontpact, hullen zich nog het vaakst in stilzwijgen”, hekelt hij.
Het syndicaat van de onafhankelijkheidsgedachte
Van Grieken ziet nochtans een duidelijke rol weggelegd voor de Vlaamse Beweging: “De Vlaamse Beweging moet het syndicaat van de onafhankelijkheidsgedachte zijn.” De enige relevante vragen zijn volgens hem of beleid een stap richting onafhankelijkheid inhoudt en of het de Vlaamse belangen schaadt of net dient.
Wat Van Grieken nog het meest van al dwarszit, zijn de twee maten en twee gewichten die de Vlaamse Beweging volgens hem hanteert. “Toen Hugo Schiltz ‘Leve België!’ riep, stond de Vlaamse Beweging terecht op haar achterste poten. Vandaag doet De Wever vrijwel hetzelfde, maar heeft de Vlaamse Beweging het over ‘staatsmanschap’. Geschiedkundigen zullen streng oordelen over die dubbele standaarden.”
De Vlaams Belang-voorzitter betreurt dat zijn partij binnen de Vlaamse Beweging stiefmoederlijk wordt behandeld, uit schrik om de N-VA te schofferen. “Het gevolg is een vervormde werkelijkheid waarin cd&v-minister Vincent Van Peteghem en grondwetspecialist Quinten Jacobs worden neergezet als dé pleitbezorgers van meer Vlaamse autonomie, terwijl Vlaams Belang-politici als Barbara Pas, Klaas Slootmans en Gerolf Annemans worden genegeerd.”
Ook het feit dat een Vlaamse regering met de N-VA als grootste partij de subsidies van Vlaamse organisaties zoals het Vlaams Kruis en de VVB schrapt, zit Van Grieken diep. “Dat is toch hallucinant? Zelfs Alexander De Croo zou dat niet durven bij zijn liberale achterban. Wie zet nu het eigen middenveld op droog zaad?”, vraagt hij zich verontwaardigd af.
De term ‘V-partijen’ wordt nog steeds gebruikt om te verwijzen naar de N-VA en het Vlaams Belang. “Een ontkenning van de realiteit”, noemt Van Grieken dat. “Een liberale partij die geen liberale beleidsdaden stelt, is geen liberale partij meer. Wel, hetzelfde zou moeten gelden voor een Vlaams-nationale partij die geen Vlaamse daden stelt. De N-VA is de facto geen Vlaams-nationalistische partij meer.”
