De advocaten van de teruggekeerde Syriëstrijdster Noura Firoud hebben donderdagnamiddag aan de Brusselse correctionele rechtbank gevraagd hun cliënte vrij te spreken. Die rechtbank had haar in februari 2019 al bij verstek tot vijf jaar cel veroordeeld. Maar Firoud verbleef op dat moment nog in Syrië en was spoorloos. In augustus bood ze zich aan bij de Turkse autoriteiten, waarna ze midden oktober is overgebracht naar België. De rechtbank oordeelde dat Firoud haar echtgenoot huishoudelijke bijstand had verleend.
Volgens de verdediging had de jonge vrouw nooit de bedoeling zich bij IS aan te sluiten. “Zodra ik daar aankwam, wist ik dat ik de verkeerde keuze had gemaakt”, verklaarde Firoud zelf.
Noura Firoud trok in 2013 op 17-jarige leeftijd naar Syrië. Ze was de levenspartner van Sharia4Belgium-kopstuk Houssien Elouassaki. Toen die sneuvelde, trad ze opnieuw in het huwelijk met een andere Syrië-strijder uit Vilvoorde, Ali Houdaifa Ammi. Ook die kwam vermoedelijk om het leven in Syrië.
Elektronisch toezicht opgeheven
In februari 2019 veroordeelde de Brusselse correctionele rechtbank haar bij verstek tot een gevangenisstraf van vijf jaar. Maar Firoud verbleef op dat moment nog in Syrië en was spoorloos. In augustus bood ze zich aan bij de Turkse autoriteiten, waarna ze midden oktober werd overgebracht naar België.
Dat ze met Elouassaki een gezin had gesticht hun drie kinderen had opgevoed en verzorgd bewiijst volgens de rechtbank dat ze zich actief ten dienste had gesteld van IS.
Nadat ze zich had aangeboden bij de Turkse autoriteiten, tekende ze via haar advocaat verzet aan tegen haar veroordeling. Na haar overbrenging naar België verbleef ze een tijdlang in de gevangenis, waarna ze onder elektronisch toezicht werd geplaatst. Dat elektronisch toezicht is sinds 11 maart 2021 door de Brusselse Raadkamer opgeheven.
In een “impulsieve bui” naar Syrië getrokken
Firoud kampte naar eigen zeggen met een ‘moeilijke thuissituatie’ en met ‘psychische problemen’. Daardoor zou ze al jong met het gerecht in aanraking zijn gekomen. In die periode vluchtte ze verschillende keren weg uit het opvangcentrum waar ze verbleef.
“Ze liep toen telkens weg voor haar problemen”, pleitten haar advocaten. “Ze was op zoek naar haar identiteit en is beginnen radicaliseren. Andere meisjes hadden haar verteld dat ze er helemaal bij zou horen als ze naar Syrië trok, en na een zoveelste ruzie thuis heeft ze dat in een impulsieve bui gedaan.”
“Ik was niet verloofd met Houssien Elouassaki”, zei Noura Firoud zelf. “Ik had hem twee weken voor mijn vertrek leren kennen. Hij wilde met mij trouwen in Syrië, maar ik wilde eigenlijk gewoon weg. Toen ik in Syrië aankwam, wist ik meteen dat ik de verkeerde keuze had gemaakt. Het was niet wat mij beloofd was, ik werd meteen opgesloten en mishandeld, en moest trouwen met Ali Houdaifa. Ik werd meermaals verkracht en kreeg uiteindelijk drie kinderen van hem. Ik zat de hele dag opgesloten met mijn kinderen, zoals in een gevangenis.”
Telefoontaps spreken versie verdachte tegen
Firoud kwam uiteindelijk in een kamp in het noorden van Syrië terecht. Van daaruit kon ze vluchten, eerst naar een dorpje vlakbij de Turkse grens. Later naar Istanboel. Daar zou ze een jaar onder een valse naam in de immobiliënsector gewerkt hebben. Haar kinderen liepen er school, tot ze zich aanbood bij de Turkse autoriteiten en naar België is gebracht.
Het federaal parket hecht geen geloof aan dat verhaal en drong aan op een bevestiging van het eerste vonnis. “Uw verhaal is niet geloofwaardig”, klonk het. “U zegt dat u meermaals heeft geprobeerd om terug te komen. Uit afgeluisterde gesprekken blijkt het tegenovergestelde. Uw ouders hebben al het geld dat ze nog hadden op tafel gelegd en geprobeerd om u daar weg te halen. Maar u schoot hun voorstellen telkens af.”
Volgens het parket toont Firoud gebrek aan schuldinzicht en spijt: “U hebt niet onmiddellijk afstand gedaan van het gedachtengoed van IS en laat hier vandaag niet het achterste van uw tong zien.”
De advocaten van Firoud vroegen haar vrijspraak en betwisten de bevoegdheid van de rechtbank. Volgens hen handelde Firoud in Syrië niet uit vrije wil. “Ze mocht niets, en kon enkel volgen. Als ze niet gehoorzaamde, werd ze fysiek of psychisch gestraft. En ze heeft wel degelijk spijt van wat er gebeurd is, dat heeft ze ook meermaals aangegeven in haar verhoren.”
Het vonnis in beroep valt op 3 juni.
wie onderhoudt dat stuk vreten?
Wij, de ongelovigen vrees ik.