Het coronabeleid en de rol die (mainstream) media erin speelt: er is al veel over gezegd en geschreven. Zo analyseerden wetenschappers van de UAntwerpen de VRT-journaals en kwamen ze tot verontrustende conclusies: “Voor even leek het Vlaamse nieuws op dat van Rusland of China.” Meer dan ooit tevoren is de regering de heersende stem in nieuws en duidingsprogramma’s: voor oppositie is amper twee procent van de schermtijd vrijgemaakt. Maar ook kranten treffen schuld met angstzaaiende titels en valse vergelijkingen. Naast mensen informeren over overheidsbeslissingen, moeten journalisten die zeker ook in vraag stellen en controleren. Dat lijkt af en toe vergeten te worden.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Dinsdag kopte Het Nieuwsblad met volgende titel: “Roep om strenger te zijn voor niet-gevaccineerden klinkt steeds luider: politiek moet kiezen tussen verplichte vaccinatie en coronapas.” Dezelfde dag kwam de krant met een opiniestuk naar buiten: “Hoe vaak gaan we het de niet-gevaccineerden nog nét iets moeilijker maken, om hen toch maar niet te moeten verplichten?” Twee spraakmakende titels die onmiddellijk voor commotie zorgen. Maar vooral: die eerste titel zinspeelt erop dat er slechts twee opties meer overblijven om de strijd met Covid-19 aan te gaan en dat een (de facto) verplichte vaccinatie onafwendbaar is.
Het Nieuwsblad bepaalt wat de juiste keuze is
“Op sommige plaatsen, zoals in de horeca, kunnen niet-gevaccineerden nog steeds binnen met een CST na een negatieve test of met een herstelcertificaat. Open Vld wil die achterpoortjes sluiten van zodra de boostercampagne is afgerond.” De Nieuwsbladjournalist in kwestie zet hiermee twee van de drie opties voor het Covid Safe Ticket weg als “achterpoortjes”. Van sfeerschepping gesproken… En dat terwijl er misschien evenveel veiligheid uitgaat van een test of genezing van het virus als van een dubbele prik, die na verloop van tijd afzwakt qua bescherming.
De stelling dat de politiek slechts twee keuzes heeft, namelijk een verplichte vaccinatie of de 1G-regel, is dan ook compleet uit de lucht gegrepen. Uiteraard is er nog steeds een optie om het vaccin als vrije keuze te laten bestaan. Daarenboven, wat kranten en politici lijken te vergeten: een vrije keuze die vooralsnog verbijsterend goede resultaten heeft behaald in Vlaanderen: we hebben een van de hoogste vaccinatiegraden van Europa en de boostercampagne loopt als een trein. Ondanks die bereidwilligheid van de Vlaming zien media en politiek er geen heil meer in de vrije keuze van de burger te behouden. Misschien onder druk van andere landsdelen, maar toch.
De vaccins werken, dat is maar goed ook. Dankzij de geslaagde vaccinatiecampagne zijn ernstigere taferelen in de ziekenhuizen vermeden en als de politiek sneller had ingezet op de boosterprik waren er nu waarschijnlijk minder maatregelen nodig geweest. Maar het probleem ligt in Vlaanderen niet bij de bereidwilligheid, integendeel. Het Nieuwsblad maakt dan ook een grote fout door een (de facto) verplichte vaccinatie als enige optie weg te zetten.
Steeds terugkerende cyclus
Het is niet de eerste keer dat deze valse vergelijkingen worden gebruikt om een nieuwe coronamaatregel erdoor te krijgen. Beetje bij beetje probeert men op die manier de publieke opinie te veranderen in de “juiste richting”. Waar onze vrijheid ooit “nooit afhankelijk zou zijn van een pasje”, stevenen we nu af op een de facto verplichte vaccinatie. Een steeds terugkerende tendens wordt duidelijk: wanneer er, volgens experten of de politiek, nieuwe maatregelen nodig zijn schiet de mediacarrousel in actie. Dagenlang worden we bestookt met interviews van experts en politici die allemaal in dezelfde richting wijzen. Dat mondt dan uit in nieuwe maatregelen.
Eerst zou er van een Covid Safe ticket geen sprake mogen zijn en was vrijwel elke politicus het er over eens: “We gaan onze bevolking niet nodeloos verdelen, wij zijn tegen een pasjesmaatschappij.” Al na enkele weken werd duidelijk dat dit valse hoop was. Waar het aanvankelijk enkel gebruikt werd voor buitenlandse reizen, was Vooruit-voorzitter Conner Rousseau de eerste die het ook voor evenementen voorstelde: “Het Covid Safe Ticket is de oplossing voor grote én kleine evenementen.” Na die uitspraak was het spel op de wagen en domineerde dit voorstel enkele dagen de media. En ja hoor, op het volgende Overlegcomité viel de beslissing: sinds 13 augustus 2021 wordt het CST ingezet als toegangsvoorwaarde voor evenementen in België. “Maar die coronapas zal nooit een voorwaarde zijn voor kleine evenementen of zaken als horeca”, klonk het toen.
Vierde macht moet haar taak opnemen
Waar het in andere landen, maar ook in Wallonië en Brussel al langer het geval was, volgde Vlaanderen op 1 november: het Covid Safe Ticket wordt breder ingezet als toegangsvoorwaarde in horeca en fitnesscentra, en optioneel in een aantal voorzieningen voor residentiële opvang van kwetsbare personen. Intussen moet je het ook al tonen in onder andere bioscopen. En ook in dit geval wordt de publieke opinie, zonder enige vorm van weerwoord, weer omgebogen. Op die manier lijkt het niet meer zo moeilijk om de burger warm te maken voor eender welke beslissing: van “niet aan de orde in Vlaanderen dankzij de hoge vaccinatiegraad” evolueert het pijlsnel naar “het is dit of sluiten”.
De cijfers bewijzen het, de bevolking mort: de journalistiek maakte vooralsnog in deze coronacrisis geen al te goeie beurt. Het is dringend tijd dat de media haar taak opneemt en ruimte maakt voor genuanceerde debatten, voor oppositie. Het is tijd dat journalisten stoppen met uitsluitend te informeren, maar beslissingen opnieuw in vraag durven stellen en durven analyseren. Duidingsprogramma’s moeten opnieuw een platform vormen voor discussie en opinie: die schandalige twee procent van de zendtijd waarin oppositie aan bod kwam moet dringen omhoog.
De vaccins werken, was dat maar waar. In het begin van het jaar geloofde ik dit ook. Ben nu 3 maal ingespoten ( niet geprikt) en voor mij is dit genoeg. Geen vierde of volgende spuit voor mij. Die 8 % die niet gevaccineerd zijn kunnen toch niet het verschil maken in het bestrijden van een endemie. Als men zich wat beter informeert over de werking van de mrna vaccins dan krijgt men daar schrik van. In plaats van ze te verplichten zou men ze beter verbieden. De hoge besmettingsgraad en de milde symptomen van Omicron zijn hopelijk en mogelijk een uitweg uit deze nachtmerrie .
Beste Wannes, de „vaccines“ werken heel duidelijk niet.