In een van zijn geschillen met de Bijzondere Belastinginspectie heeft vastgoedontwikkelaar Ghelamco een akkoord van zo’n 10 miljoen euro gesloten met de fiscus. Als de rechtbank de deal goedkeurt, moet Ghelamco veel minder betalen dan de fiscus eerst claimde. Dat schrijft De Tijd vrijdag. Voormalig gewestelijk directeur van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) Karel Anthonissen geeft duiding: “De meeste schikkingen zijn correcte oplossingen.”
De rechtbank van eerste aanleg van West-Vlaanderen doet maandag een uitspraak over een van de fiscale geschillen tussen Ghelamco Group en de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) van Gent. Dat gaat over een dividend van 430 miljoen euro dat Ghelamco eind 2016 ontving van zijn Cypriotische dochter Granbero Holdings. De belastinginspectie had een fiscale claim van 153 miljoen euro afgevuurd op Ghelamco. Volgens de fiscus had het bedrijf onterecht de aftrek voor ‘definitief belaste inkomsten’ toegepast op het bedrag van 430 miljoen euro.
Van 153 naar 10 miljoen euro
Maar buiten de rechtszaal onderhandelde Ghelamco met de belastinginspectie over de claim en dat leidde tot een akkoord. Van de oorspronkelijke claim van 153 miljoen euro zou in het met de fiscus gesloten akkoord nog 9,2 miljoen overblijven, te vermeerderen met nalatigheidsintresten. De verwachting is dat de rechtbank in Brugge maandag haar zegen geeft. De advocaten van Ghelamco en van de fiscus geven geen commentaar.
In een andere zaak van de BBI heeft de Brugse rechtbank al op 17 januari een uitspraak gedaan. Die zaak gaat over Elzenwalle, een vennootschap die dezelfde naam draagt als het kasteel in Ieper dat Ghelamco-oprichter Paul Gheysens bezit. In het vonnis, dat De Tijd nu kon inkijken, oordeelt de rechtbank dat bij Elzenwalle onterecht 33 miljoen euro is geboekt als een meerwaarde op aandelen die vrijgesteld is van belastingen.
Het gaat volgens de rechtbank om een ‘abnormaal en goedgunstig voordeel’ waarop de vennootschap wel belastingen had moeten betalen volgens het normale tarief. De rechtbank geeft de BBI in de zaak gelijk met zijn claim van ruim 11,2 miljoen euro, inclusief een belastingverhoging van 10 procent.
Uitzonderlijk verschil
Dat er een uitzonderlijk groot verschil zit tussen de oorspronkelijke claim (153 miljoen) en de uiteindelijke schikking (9,2 miljoen), bevestigt ook voormalig gewestelijk directeur van de Bijzondere Belastinginspectie Karel Anthonissen. Al nuanceert hij dat wel. “Dat is een groot verschil, dat zouden ze eigenlijk wel moeten verklaren. Maar, dat is meestal zo in de rechtbank: beide partijen nemen in het begin een maximale positie in”, aldus Anthonissen. “Dikwijls draait dat dan uit op: “let’s meet eachother in the middle”. Dus als je ergens zou lezen dat een vordering van een belasting twintig miljoen euro is en ze komen tot een schikking van tien miljoen euro, dan is dat zeer normaal en zeer waarschijnlijk.”
“Ik denk dat niemand meer schikkingen getroffen heeft dan ikzelf”, vertelt de voormalige belastinginspecteur. Hij verdedigt het principe ook. “De algemene opvatting is dat zo’n schikkingen ongepast zijn. Men noemt het weleens oplossingen via achterpoortjes.” Veel mensen zien dergelijke schikkingen van grote bedrijven als problematisch, omdat ze op die manier wegkomen met fraude zonder zich voor de rechtbank te verantwoorden. “Dat klopt voor sommige schikkingen, ik heb er zelf ook heel wat afgekeurd en heb mijn bedenkingen bij bepaalde dossiers, onder andere dat van Omega Diamonds in Antwerpen”, legt Anthonissen uit. “Er zijn inderdaad een aantal schikkingen die onder politieke invloed zijn goedgekeurd.”
Half miljoen fraudeurs
“Maar de meeste schikkingen zijn best correcte oplossingen”, vindt hij. Anthonissen legt uit dat je het belastingsysteem in zijn globaliteit moet bekijken. “Van de 4 à 5 miljoen belastingaangiften in ons land, zijn er zeker een miljoen onjuist.” Zeker niet allemaal opzettelijk: ongeveer de helft zou bewust fout ingevuld zijn. “Dus als je dat heel scherp formuleert, heb je in dit land een half miljoen fraudeurs. Die kan je uiteraard niet allemaal vervolgen. Met een schikking worden de belastingen betaald, dat is uiteindelijk ook de bedoeling.”
Over het concrete dossier van Ghelamco kan Anthonissen niets zeggen. Wel geeft hij aan dat er een “uitzonderlijk groot verschil” is tussen de oorspronkelijke claim en de uiteindelijke schikking. “Maar over de details weet enkel Ghelamco het fijne.” Ghelamco zelf was niet bereikbaar voor commentaar.
De meeste schikkingen zijn “correcte oplossingen”, neen, dit zijn corrupte oplossingen op basis van vriendjespolitiek en discriminatie. Daar waar de logica eindigt begint justitie. Deze zaak was een beetje te groot om te seponeren maar als 90% van de verkrachtingen geseponeerd word, wat stelt dit idiote instituut justitie nog voor? Ah ja, beroep, cassatie en steeds een andere uitspraak. Wat een bende idioten daar.