Zoals alle Vlaamse partijen, maakt ook de PVDA/PTB zich op voor de verkiezingen. Zoals verwacht heeft de Partij van de Arbeid in haar partijprogramma enkele opvallende standpunten opgenomen. Laat ons vandaag een blik werpen op enkele van de meest in het oog springende ideeën van de partij die tot 10.7 procent in de laatste peilingen scoort.
Naast een eigenzinnige economisch visie, hangt de PVDA ook op vlak van identiteit een uitgesproken links programma aan, dat overigens veel gelijkenissen met zowel Vooruit als Groen vertoont. Aan de kapstok van ‘gelijke rechten’ hangt PVDA drie subcategorieën op: antiracisme, feminisme en LGBTI+.
Antiracisme
Met “antiracisme” doelt de partij op een omarming van etnische diversiteit. De partij hoopt deze droom, die voor veel Vlamingen eerder een prangende bezorgdheid lijkt te zijn, ook om te zetten in beleid. Daarvoor stelt het onder meer voor om het hoofddoekverbod af te schaffen in privébedrijven, openbare diensten en op middelbare en hogescholen, het etnisch profileren bij politiecontroles te verbieden, en streefcijfers voor personeelsdiversiteit in openbare diensten en in de privésector op te leggen.
Dat racisme voor PVDA écht niet door de beugel kan, blijkt duidelijk uit hun quasi-orwelliaans voorstel om inspectiediensten van “voldoende middelen te voorzien” om discriminatie op te sporen met proactieve en systematische praktijktesten. Als het van Raoul Hedebouw afhangt, kiest u niet langer aan wie u uw woning verhuurt, of wie u in uw bedrijf aanwerft.
Ook LGBTI+ en feminisme dienen via regels te worden aangemoedigd. Enkele markante voorstellen zijn onder meer om de wettelijke termijn voor abortus naar 18 weken te verlengen, het opleiden van ambtenaren en agenten om respectvol te kunnen omgaan met leden uit de LGBTI+ gemeenschap, het verhogen van de structurele steun aan de verschillende LGBTI+ verenigingen, en het zwangerschapsverlof voor vaders en “meeouders” uit te breiden tot 15 weken.
Het voeden van de maatschappelijke verdeeldheid
Frappant is dat de PVDA haar speerpunten omschrijft als ‘gelijke rechten’, terwijl iemand bezwaarlijk kan stellen dat homoseksuele personen of personen waarvan beide ouders een migratieachtergrond hebben, in België daadwerkelijk minder rechten genieten dan een heteroseksuele, autochtone Vlaming. De PVDA verwart juridische terminologie met haar ideologische overtuigingen, en tracht de maatschappelijke verdeeldheid verder te voeden door de situatie precairder voor te stellen dan ze in realiteit is. Of dat dit de thema’s zijn waar de Vlaamse kiezer daadwerkelijk van wakker ligt, zal over enkele maanden duidelijk worden geïllustreerd op de verkiezingskaarten.
