We zouden het bijna vergeten, maar op papier wordt ons land nog steeds geleid door Open Vld’er Alexander De Croo. Een gevolg van langlopende onderhandelingen en het feit dat niemand hem een job aanbiedt. Gelukkig bestaat die job er vooral in om op de winkel te letten en zijn de schappen leeg. Tegelijk is Open Vld volop bezig met zichzelf opnieuw heruit te vinden. Dat gebeurt door Open Vld-voorzitter Eva De Bleeker. Hoe combineer je afbreken en opnieuw opstaan? Wij vroegen het aan Eva en Lexi.
De premier en zijn voorzitter zitten er wat beteuterd bij. Het is geen geheim dat tussen beiden niet veel liefde leeft. De Croo liet De Bleeker ontslaan omdat ze te eerlijk was over zijn desastreuze Vivaldi-begroting. En Eva bouwde dan weer haar voorzitterscampagne op de algemene afkeer voor de figuur van De Croo.
Alles goed?
ALEXANDER: “Jazeker, na de gouden jaren van Vivaldi onder mijn deskundige leiding houden we het schip varende. Ik denk dat deze ploeg een schitterend parcours heeft afgelegd en het land in goede staat kan overdragen aan een volgende ploeg.”
EVA: “Wat? Met een put van 27 miljard en Europa dat ons straks onder curatele zet? Het is geen moment om grapjes te maken. De regering moet radicaal de andere kant op.”
Om het puin van Vivaldi te ruimen?
EVA: “We moeten toegeven dat Alexander niet het scherpste mes was in de liberale lade, maar dat is het verleden. We zijn er in ieder geval helemaal klaar voor om volop de oppositiekaart te trekken. Iedereen ziet toch waar dit heen gaat. Bart De Wever laat nu al zijn hoofd hangen naar die smerige socialisten die dromen van belastingverhoging na belastingverhoging. Wij bij Open Vld laten ons niet kennen. Met Open Vld sta je voor een liberaal beleid dat werken, sparen en investeren beloont.”
Waarom was dat binnen Vivaldi niet zo? Daar was de PS-cultuur toch zo dominant als een kalkoen met Kerstmis…
ALEXANDER: “Nou, ik zou toch willen opmerken dat we duidelijke liberale accenten hebben kunnen leggen. En ik ben wel een scherp mes.”
EVA: “Man, je bent te bot om een botermes te zijn. We moeten daar eerlijk in zijn. We gaan dat moeten toegeven als we willen dat de kiezer ons ooit nog ernstig neemt. Het was niet goed wat we gedaan hebben. We hebben dat pak slaag van de kiezer verdiend. Maar het was een vaderlijk pak slaag. We zullen kansen krijgen om ons te herpakken tegen de meeste linkse regering sinds… Euh… Ja, sinds Vivaldi eigenlijk.”
ALEXANDER: “Maar we gaan er ook over waken dat de positieve punten van Vivaldi niet vergeten worden. We hebben de coronacrisis schitterend aangepakt. Ons land door de energiecrisis geleid. Met leiderschap!”
EVA: “Of we kunnen daarover zwijgen. Dat lijkt me verstandiger. Napoleon zit ook niet door te bomen over Waterloo.”
Dat wordt niet makkelijk met figuren als De Croo, Van Quickenborne en Van Tigchelt in het parlement. Dat zijn levende Vivaldi-lijken.
ALEXANDER: “Ik zou ze liever omschrijven als ervaren rotten, gepokt en gemazeld in leiding geven en politiek métier. Helden uit een tijdperk van angst en onzekerheid.”
EVA: “Ik zou ze liever omschrijven als pokken en mazelen op het liberale gedachtegoed. Ik maak me sterk dat deze ervaren rotten zelf zullen inzien dat er voor hen geen toekomst is in de nieuwe Vld en ze nieuwe bezigheden zullen opzoeken.”
ALEXANDER: “Wat bedoel je? Werk zoeken? Jamais!”
Maar wat als straks het tij keert tegen Arizona en er opnieuw wordt gekeken naar een bredere coalitie met de PS aan het roer? Mag Alexander dan terug…
EVA: “Ah nee, we zijn nu een rechtse partij. Toch zeker voorlopig. Ik zie niet in hoe we daar van kunnen afwijken. Maar we willen het land ook niet in het verderf storten door mordicus niet onze verantwoordelijkheid te nemen. Dan moeten we praten.”
ALEXANDER: “Inderdaad. Uiteraad, je mag ons niet zomaar in een vakje steken. Mijn volledige naam is Alexander ‘Verantwoordelijkheid’ De Croo. Op mij kan het land rekenen.”
