Het is alweer een kleine zeven maanden geleden dat de overheid onze mening vroeg over het beleid in dit land. In het politieke jargon hebben de hoofdrolspelers het dan graag over ‘hoe de kiezer de kaarten heeft geschud’. Dat klinkt alvast beter dan wat het werkelijk is: een niet-bindend, eerder vrijblijvend advies over hoe het land de voorbije jaren werd geleid en hoe het in de toekomst geleid moet worden. We vroegen Jan Modaal om zijn mening.
Jan Modaal is enigszins verrast met onze vraag naar zijn mening, gezien de eindejaarsperiode. “Dat is meestal het moment dat de koning ons idealiter komt vertellen wat onze mening het beste zou zijn”, stelt hij vast. En om opnieuw naar de stembus te gaan, leek het hem toch te vroeg. Naar zijn mening. Maar als we er op aandringen, wil hij er toch nog een paar kwijt.
De partijen zijn zeven maanden na de verkiezingen nog steeds bezig met een regering te vormen. Verbaast u dat?
Jan Modaal: “Verbazen is een groot woord. Strikt genomen zou je verwachten dat ze dat al gedaan hadden, gezien de financiële situatie en de hoogdringendheid van de actie. Maar hoogdringendheid is precies een vies woord. Ik vind dat de Belgische partijen een beetje reageren zoals ik zelf doe als mijn vrouw zegt dat de vuilbakken moeten worden buitengezet. Je kan dat dan meteen doen. Of niet natuurlijk. En dan denk ik bij mezelf: nou, al die vuilzakken samen hebben me toch twee euro gekost. Dat zet je toch niet zomaar op straat. Ik zeg haar dan ook dat ik deze week alweer twee euro heb bespaard als ik dat niet doe. Zij ziet dat anders, maar ieder zijn mening, nietwaar… Ik ben het met haar eens dat het op den duur begint te stinken.”
Die metafoor ontgaat mij een beetje…
Jan Modaal: “Kijk, als de vuilnisbakken niet op tijd buiten staan, begint het te stinken en zet mijn vrouw ze op den duur buiten. Maar dan is het ook gedaan met lachen. Ze maakt dan het leven mee zuur en ik krijg niks meer voor mezelf gedaan. Wel, Europa is de vrouw van onze regering. Als ze opnieuw niks doen, gaat Europa overnemen en dat gaat hun beste dag niet zijn. Maar ze hebben dan wel iemand die in hun plaats werkt en ze moeten geen verantwoordelijkheid nemen. Ieder nadeel heeft zijn voordeel.”
Kerstmis is het nieuwe doel van de Arizona-partijen. Daar zitten ze nu al bij nachte voor samen.
Jan Modaal: “Ze liggen er dus wakker van? Allez, blij dat er iemand van wakker ligt. Maar wat wel straf is? Als ik Ivan De Vadder mag geloven, hebben we de kaarten ‘nog nooit zo duidelijk gelegd’. Ik ben het daarmee eens. Ik weet nu niet of dat goed of slecht is. Iedere Jan Modaal zijn mening en daarmee moeten ze het doen. Maar in België lijkt het precies dat we hier en daar een kaartje verkeerd gelegd hebben. Ze kunnen het niet vinden, zelfs al ligt het voor hun neus. En dan wordt het moeilijk natuurlijk. Pak nu Vooruit dat de verkiezingen heeft gewonnen? Hebben die wel goed gekeken naar wie de verkiezingen heeft gewonnen? Pas op, ik moei mij daar niet mee. Maar zou het niet makkelijker zijn als ze nog eens goed naar de kaarten kijken? Het is voor mij glashelder dat ik de stekker in het stopcontact moet steken om de lamp te doen branden. Maar als ik hem in het gat van de kat steek, gaat dat wat langer duren. Begrijp je?”
Dat als de kaarten zo makkelijk liggen, je het niet moeilijker moet maken?
Jan Modaal: “Toch als je blijft beweren dat je iets aan de situatie wilt doen en echt rekening wilt houden met de kiezer. Wij, Jannen Modaal, zijn geen moeilijke mensen. Wij moeten ‘eerst spreken’ volgens de regels van de democratie. En dat is een mooi principe dat de politici hanteren voor de verkiezingen. Maar als mijn vrouw me naar de winkel stuurt om prei, patatten, een halve kilo gehakt en een fles van die dieetcola die ze zo graag drinkt, dan heeft ze eerst gesproken. Maar ze heeft er natuurlijk niks aan als ik thuiskom met drie sixpacks Stella, een doos koekjes en een fles whisky. Eerst spreken, betekent dat je krijgt wat je vraagt. Denk ik dan, hé. Maar wat weet ik daar eigenlijk van… Ik ben maar de Jan, hé.”
