Wetenschapsfilosoof Maarten Boudry staat op het punt de academische wereld vaarwel te zeggen. Niet uit liefdeloosheid voor wetenschap, maar omdat het klimaat aan de UGent voor hem onleefbaar is geworden. “Het is zo’n vijandige omgeving geworden”, verklaart hij. Eerder deed hij al hetzelfde in een interview met ‘t Pallieterke.
Boudry, bekend als scherpe criticus van pseudowetenschap, hekelt het postkoloniale wereldbeeld waarin alles wordt herleid tot daders en slachtoffers. In die logica is Israël de eeuwige dader en zijn de Palestijnen de ultieme slachtoffers. “Er ontstaat een enorme, enorme druk om het zionisme te veroordelen, om te zeggen dat Israël de bron is van alle kwaad en om het woord genocide uit te spreken. Niets anders wordt nog aanvaard.”
Linkse heksenjacht op campus
Zijn uitgesproken standpunten over Gaza en Israël maken hem het mikpunt van een linkse heksenjacht. “Als wij echt op een plek leefden waar een terreurgroep een half dorp plus muziekfestival heeft uitgemoord en vervolgens zwoer om zulke aanvallen te herhalen tot ons land niet meer bestaat, zouden wij anders piepen.” Hamas maximaliseert volgens hem bewust burgerdoden. “Dat is nog zieker dan de nazi’s…”
Volgens Boudry heerst er binnen de universiteiten een echokamer van gelijkgestemden die elkaar versterken en radicaliseren. Een fanatieke minderheid dwingt via morele chantage een grote stilzwijgende meerderheid tot zwijgen. “Niemand durft mij openlijk te steunen uit schrik voor represailles.” Ook andere academici verlieten al eerder de UGent onder ideologische druk.
Alles wat er zich in Gent afspeelt situeert zich aan de rand van het marginale. Het jarenlange politieke klimaat heeft dit in de hand gewerkt en werkt als een magneet op nog meer van dat eenzijdig anti joods-christelijke afkeer gedrag. En alles werd betaald met het geld uit de inmiddels bodemloze put.
Na ’68 werden universiteiten marxistische indoctrinatiecentra. Instituten van waarheidsmakers in de plaats van waarheidszoekers. Feiten worden er ondergeschikt aan meningen. Maakbare maatschappij, cultuurrelativisme en gelijkheidsprincipes. De waarheid bestaat niet meer en mag niet meer worden uitgesproken. Ze mag zelfs niet meer worden onderzocht.
Boudry vraagt geen partijkeuze, hij vraagt redelijkheid. Hij kiest niet voor Israël of tegen de Palestijnen – hij kiest tegen ideologisch fanatisme, moreel simplisme en intellectuele luiheid. In die zin is zijn stem niet alleen welkom, maar noodzakelijk.