Voor de Franse communist en oud-schepen van de stad Parijs, Ian Brossat, is het vrij eenvoudig: “Twee cijfers. In Parijs heb je 3.000 logementen die al langer dan vijf jaar leeg staan. Aan de andere kant heb je meer dan 3.000 mensen die elke nacht in open lucht slapen.” Daarvoor was door het Franse Instituut voor de Statistiek (INSEE) bekendgemaakt dat 25 procent van de logementen in Parijs niet bewoond waren.
Brossat stelt dan wel dat het niet zijn bedoeling is om weduwen te treffen, eens de kinderen de woning hebben verlaten, maar spreekt zich echter wel uit voor ‘onteigening’: het is een denkbare politieke piste.
In januari 2024 had deze communistische senator, samen met collega’s, een wetsvoorstel ingediend dat maatregelen voorzag voor de verwerving van onroerende goederen in “gespannen wijken”. Onder meer de mogelijkheid voor burgemeesters om woningen te onteigenen. Zo stond in het wetsvoorstel te lezen dat in geval van overlijden van de eigenaar, de overheid de eerste kans zou krijgen om het goed aan te kopen en te verwerven. Maar of dit allemaal maatregelen zijn die het tekort aan woningen kunnen opvangen? Gerede twijfel is op zijn plaats als je weet dat een onteigeningsprocedure in Frankrijk gemiddeld 18 maanden tot 3 jaar duurt. Ook lijken steeds minder eigenaars geneigd om hun woning(en) open te stellen voor huurders of gebruikers – om begrijpelijke redenen.
‘Klimaatschadelijke’ bedrijven onteigenen
Begin juli eiste de nationale voorzitter van de Duitse Grüne Jugend, Jakob Blasel, in een interview met het Duitse magazine Der Spiegel dat “de drie meest schadelijke concerns op het vlak van klimaat in Duitsland, RWE, Leag en Thyssenkryppn, moeten worden genationaliseerd”. “Want alleen zo is een controle mogelijk dat hun bedrijfsmodel niet verder mensen en klimaat verstoort. Actueel oriënteren zij zich op korte termijn enkel op winstlogica”, aldus nog Blasel.
Voor de algemeen secretaris van de CSU, Martin Huber, gaat het over “niets anders dan socialistische onzin en zullen deze onteigeningen enkel de Duitse economie beschadigen”. Volgens Huber proberen de groenen hun “politieke irrelevantie” te overstijgen door “nog straffer dan Die Linke” uit de hoek te komen. “De jeugdorganisatie van Die Grünen toont met haar voorstel hoever ze van de realiteit verwijderd is.” Jakob Blasel werd vorig jaar voorzitter van de Grüne Jugend. Die Grünen bevinden zich momenteel, na de recente electorale afstraffing, in een diepe crisis.
