Er is één manier om de aandacht af te leiden van de slechte toestand van de Belgische overheidsfinanciën: spreken over hervormingen en daar ook akkoorden over bereiken. Dat is precies wat de regering-De Wever de voorbije maanden strategisch gedaan heeft, terwijl het begrotingstekort ondertussen oploopt naar 36 miljard euro tegen 2029. “Het najaar moet en zal over de begroting gaan”, leest u in de Economische Zaken-rubriek.
De tactiek is doordacht. Wanneer deze alarmbellen aan de federale excellenties worden voorgelegd, luidt het antwoord steevast dat er eerst werk wordt gemaakt van hervormingen op arbeidsmarkt en pensioenen. Dit verhaal wordt ook aan de Europese Commissie verkocht: “Wees niet te streng over het begrotingstekort, alstublieft, want we voeren de nodige hervormingen door in België.” Een tijdrekken dat vooralsnog wordt aanvaard.
“Er is één manier om de aandacht af te leiden van de slechte toestand van de Belgische overheidsfinanciën: spreken over hervormingen en daar ook akkoorden over bereiken.”
De strategie heeft wel degelijk resultaat. De pensioenmalus en aangepaste ambtenarenpensioenen zorgen ervoor dat de toename van de vergrijzingskosten tegen 2070 gehalveerd wordt – naar Belgische normen een succes. Maar daar zit meteen de adder onder het gras: dat is over 45 jaar, dezelfde tijdshorizon als toen België in 1982 moest beginnen saneren.
Hervormingen kosten tijd
Destijds koos men voor drastische ingrepen: jaarlijks 1 procent van het bbp saneren, zes jaar aan een stuk. In de jaren ’90 onder Dehaene was dat nog 0,7 procent van het bbp gedurende zes jaar. “Zo’n ingrepen zien we nu nog niet”, constateert de analyse. Het verschil: toen werd meteen ingegrepen, nu wordt de rekening doorgeschoven.
De tijdspolitiek heeft echter een vervaldatum. Voor elke 100 euro die de regering ontvangt, verdwijnt er al 7 euro aan rentelasten – oplopend naar 20 miljard euro tegen 2026. De manoeuvreerruimte krimpt zienderogen. Economen waarschuwen bovendien voor te veel optimisme rond de terugverdieneffecten van de hervormingen.
Het gevolg: het najaar wordt onvermijdelijk het moment van de waarheid. Dan zal blijken of de tijdwinst door hervormingen volstaat, of dat ook deze regering gedwongen wordt tot de harde ingrepen die voorgangers niet durfden. “In de jaren 80 moest men lenen… om de intresten af te betalen. Daar zijn we gelukkig nog lang niet”, klinkt het geruststellend. Maar de klok tikt wel steeds luider.
Besparen? Begin alvast met de partijfinancieringen die de schatkist plunderen ten nadele van het algemeen belang + de miljarden die de bende van Arizona nutteloos in Defensie pompt, louter en alleen om Trump te slijmen, droog te leggen. Alleen een EU defensie heeft nut voor de lidstaten. Of gaat België solo kernwapens produceren en wat zouden we er mee aanvangen? Op Israël of Rusland droppen? Ik denk van niet.
Een Europese defensie vereist een politieke unie. Dan kan Europa zelf beslissen om oorlog te voeren. Als gevolg komen hier de lijkzakken binnen zonder dat onze politici er iets aan te zeggen hebben. Eenmaal raden wat de bevolking daarvan zal denken.
Een EU-defensie, zet dat uit je hoofd, Alexander! Heeft de EU met vaccin-aankopen, CST en waanzinnig anti-Ruslandbeleid nog niet voldoende aangetoond hoe duur ons dat allemaal komt te staan?
Bovendien: voor defensie is de EU niet toe bevoegd. Ook niet voor het heffen van de daartoe nodige belastingen. Een verdragsaanpassing is nodig.
Bovenal wordt dat, zoals de “economische” EU, opnieuw een top down-bedoening, in niets democratisch, waar de grote landen het voor het zeggen hebben en discussies in het EP of op ministerraden louter voor de vorm (alles al beslist).
Een EU-leger wordt dan een nieuw geldverspillend en geldverslindend vangnet voor nationaal gebuisde (in dit geval) militairen, denk aan Ursula, onaantastbare beschermelinge van Angela, die uiteindelijk vanop de Duitse defensie naar “Europa” weg is gepest.
Of nog, een super opportuniteit voor militairen of politici die een internationale carrière ambiëren, als ze het hier voor bekeken houden.
Geloof meer in bilaterale militaire contacten, waarvoor synergieën bestaan, Alexander! Die bestaan trouwens nu al voor ons land: in de lucht (met Nederland) en te land en te zee (met Frankrijk). Bescheidener, efficiënter en met de vinger op de knip. Akkoorden waar je in- en uit kan stappen als het te eng wordt. Je wordt dan niet (zoals met de Nato) meegesleurd in buitenlandse conflicten in de dienst van andermans geopolitieke belangen.
Militaire allianties zijn voor als een oorlog imminent is. Wat onze minister van oorlog zegt is pure bangmakerij, zoals tijdens covid, onze minister van volks”gezondheid”.
Ik onderschrijf de titel volledig: BDW’s hervormingen zullen uiteindelijk overgangsmaatregelen blijken die VL met dure transfers zal betalen.
Neem nu 2 “hervormingen” die BDW met de grote trom aankondigde: 1. de beperking van de werklozensteun tot 2 jaar en 2. de pensioenhervorming. Beide zijn absoluut nodig, klopt. Maar:
1. De OCMW’s zullen werklozen die na 2 jaar uit de boot vallen opvissen. In juni was er sprake van 50 miljoen; daarna 234 gedurende 3 jaar en, na een nachtelijke discussie, kwam volgens BRUZZ 18 juli een akkoord uit de mouw van jaarlijks ruim 300 miljoen euro gedurende 4 jaar (1). Waarvan 75% voor de wallobruxe OCMW’s. Een Vlaamse transfer van ruim 100 miljoen dus.
Zelfs die cijfers moeten we als een grove onderschatting beschouwen: in de 7de dag van maart 2025 (2) was er sprake van 100.000 “getroffenen” waarvan 25.000 in bruzzele. Na het juli-akkoord, stelt het Bruzz-artikel dat aantal bij naar 40.000….
300 miljoen gedurende 4 jaar, dat is 1,2 miljard + daarbovenop zeker 400 nieuwe personeelsleden in Broekzele alleen al (60 miljoen?): de “maatregel” is vestzak-broekzak en verdoezelt de maatschappelijke winst.
Bovendien: vier overgangsjaren. Tijd genoeg voor onze zuiderburen (“met wie we maar beter goed staan”, dixit BDW op de Warande) voor hervorming op een andere manier. Geleidelijke stijging van langdurig zieken of “permanentisering” van de subsidie zijn maar enkele voorbeelden van de mogelijke compensaties die zeker nog zullen volgen.
2. De “grootste hervorming van deze eeuw”, dixit BDW, de pensioenhervorming, zal ook in hoofdzaak Vlaanderen treffen, alhoewel de Vlaamse bijdragen voor het eigen pensioen voldoende zijn. Itt wallobrux dat, alhoewel in het centrum van economisch Europa met een veel jongere bevolking, toch extreem veel langdurig werklozen telt.
3. Alleen communautaire hervormingen maken specifieke en eigen budgettaire maatregelen op maat van het gewest mogelijk en kunnen de transfers afschaffen. Zelfs dat laat BDW rechts liggen. Zonder splitsing van de sociale zekerheid en verdeling van de staatsschuld blijven al De Wevers’ maatregelen boter aan de galg.
(1) https://www.bruzz.be/actua/samenleving/federaal-kernkabinet-vindt-akkoord-over-extra-steun-aan-ocmws-2025-07-18
(2) https://www.youtube.com/watch?v=5yV485B7Sgw