Het begon eind juli. De Engelse vrouwenploeg won toen de finale van het EK voetbal tegen Spanje. Dat succes van de dames heeft flink wat enthousiasme losgemaakt in hun thuisland, zichtbaar in onder andere de Engelse vlaggen die her en der werden opgehangen. Na het einde van het toernooi gebeurde er iets vreemds. De vlaggen werden niet weggehaald. Er kwamen er integendeel steeds bij. Nu, een maand later, blijft de vlaggenzee aangroeien. Iedereen weet dat het al lang niet meer over damesvoetbal gaat.
De Engelse vlag, een rood kruis op een wit veld, ook wel het kruis van Sint-Joris genoemd, heeft veel gemeen met de Vlaamse Leeuw. Het is het officiële symbool van het Engelse landsdeel van het VK, maar wordt ter linkerzijde geassocieerd met nationalisme en rechts militantisme. Die dubbelzinnigheid wordt niet altijd uitgesproken, maar zowel degenen die deze vlaggen ophangen als degenen die ze laten weghalen, weten dat over meer gaat dan het bevlaggen van de openbare ruimte met officiële symbolen.
Wel Palestijnse, geen Engelse vlaggen
De eerste stad waarin de Engelse vlaggen massaal opdoken, was niet toevallig Birmingham, van alle grote Britse steden die met het grootste aandeel moslims (30 procent). De Weoley Warriors, een lokaal comité van de wijk Weoley, begon Engelse vlaggen op te hangen aan verlichtingspalen. Ze wilden daarmee tonen “hoe trots we zijn op onze geschiedenis, onze vrijheden en onze verwezenlijkingen”.
“Je kan de vlaggen zien als spandoeken tegen ongeremde migratie”
Het bestuur van Birmingham, met de Pakistaan Zafar Iqbal als burgemeester, liet de vlaggen verwijderen ‘omwille van de veiligheid’. Merkwaardig is dat, want in deze stad werd nooit enige maatregel genomen tegen de Palestijnse vlaggen die overal werden opgehangen. Aan de vlag als nationaal symbool kan het ook niet liggen, want op de nationale feestdag van Pakistan werd het stadhuis nog opgelicht in de groen-witte kleuren van de Pakistaanse vlag.
De bevlaggingsacties zijn sindsdien overgewaaid naar andere Engelse steden, waaronder Londen, York, Bradford, Swindon, Manchester en Newcastle. Vlaggenverkopers melden dat ze de vraag niet kunnen bijhouden.
De Britse politiek weet niet goed hoe met de situatie om te gaan. De politici beseffen dat achter de acties politiek verzet schuilgaat tegen het asiel- en migratiebeleid, maar ze kunnen zich ook niet zomaar uitspreken tegen het vertoon van nationale symbolen.
“Gevaarlijk moment voor het land”
De militante linkerzijde wordt duidelijk wel zenuwachtig. In The Guardian zegt een voorman van Stand up to Racism dat een “gevaarlijk moment voor het land is aangebroken” en waarschuwt hij voor de ‘extreemrechtse’ krachten achter de actie.
Uiteraard is er een verband tussen de bevlagging en de recente protesten tegen de asielhotels. De betogers dragen dezelfde vlaggen mee. Er worden ook opvallend veel vlaggen opgehangen in de omgeving van die hotels. De Engelse en Britse vlaggen, restanten van een groots verleden en van nationale trots, mag je in dit verband zien als spandoeken tegen de ongeremde immigratie.
“Mensen hebben alle recht om een verband te zien tussen de afkomst van de dader en zijn daad”
In mijn bijdrage van twee weken geleden schreef ik over het prerevolutionaire klimaat dat in het VK lijkt te heersen. De moord op drie meisjes in Southport door een man van Rwandese afkomst werd een kantelpunt. Sindsdien is de onveiligheid rond de asielhotels, vooral bewoond door jonge mannen, vaak in woonwijken en soms in de omgeving van scholen, de katalysator van het ongenoegen over de ongebreidelde immigratie. Het protest tegen de asielhotels begon in Epping, nadat een Ethiopiër op twee dagen tijd drie meisjes, waaronder een minderjarige, had aangerand. Een Syriër, uit hetzelfde asielhotel, deed enkele weken later hetzelfde. In Nuneaton waren het Afghanen die een meisje van 12 verkrachtten.
Ik hoop dat de lezer mij deze lange inleiding vergeeft. Het aanzwellend vlaggenprotest is boeiend genoeg als nieuwsfeit op zich – niet voor de Vlaamse media evenwel –, maar ik wilde vooral de rol belichten van het wangedrag van asielzoekers tegenover vrouwen in wat stilaan een opstandige burgerbeweging aan het worden is. Het ongenoegen sluimerde reeds lang, maar een aantal recente gebeurtenissen, met telkens meisjes of jonge vrouwen als slachtoffer, hebben het vuur aan de lont gestoken. Je mag, in deze vluchtige tijden, niet te snel fundamentele omwentelingen zien, maar er lijkt toch wel iets aan de hand. Alleen al op Facebook merk ik dat elk bericht over ‘Raising the Colours’ niet tientallen, maar tienduizenden ‘likes’ krijgt.
Twee moorden
In onze contreien werden er op een week tijd twee moorden gepleegd door asielzoekers. In Gent werd een maatschappelijke werker doodgestoken. Nabij Amsterdam werd de 17-jarige Lisa vermoord, waarschijnlijk na een mislukte poging haar aan te randen.
De politieke gevolgen zijn nog niet zichtbaar, maar ik kan mij niet voorstellen dat de krampachtige pogingen van de media om de olifant in de kamer te negeren veel succes zullen hebben. Nederlanders en Vlamingen zijn niet dommer dan Engelsen. Ze weten wie het heeft gedaan. En ze hebben alle recht om een verband te zien tussen de afkomst van de dader en zijn daad. Een open debat daarover zou hen minder ergeren dan de belachelijke omerta in de media. In het VK werd er ook alles aan gedaan om de afkomst van de daders te verzwijgen, zodat de mensen geen ‘foute conclusies’ zouden trekken, maar de informatiestroom op sociale media hou je niet tegen. Mensen die je beliegt, worden alleen nog bozer.
In het geval van de moord op Lisa weigerden politie en parket iets te zeggen over de nationaliteit van de dader, maar ze konden moeilijk de plaats verzwijgen waar hij werd opgepakt: een asielcentrum in Amsterdam. Hij was daar niet als personeelslid. Vooral echter in de commentaren achteraf wordt volledig genegeerd dat de dader een asielzoeker is.
Surrealistische commentaar
Wat we daar allemaal lezen is bijwijlen hallucinant. Een vrouwelijke architect mag aan de VRT uitleggen dat we de openbare ruimte anders moeten inrichten opdat vrouwen er zich veiliger zouden voelen, onder andere met klassieke muziek in de parkeergarages. Alsof Lisa die nacht zou gebaat geweest zijn door een groter gevoel van veiligheid. “Het zijn de jongens die zich moeten leren gedragen”, schrijft Chloë Stylemans in het Nieuwsblad. Onze jongens, Chloë?
De Morgen wijdt er een hele bladzijde aan: “Waarom blijft het voor vrouwen onveilig op straat”. Naast de terloopse mededeling dat de dader is opgepakt in een asielcentrum, wordt geen enkele aandacht besteed aan het profiel van de dader. Het merkwaardige is dat DM wel durft verwijzen naar de invloed van cultuur op het gedrag van mannen, maar dan enkel bij westerse mannen, ook al hebben die er in dit geval niets mee te maken. Het probleem zou zich namelijk situeren in de ‘manosfeer’. Waarom is Lisa vermoord? Het antwoord van DM: “Het antwoord is heel complex, maar experten wijzen ook steeds vaker in de richting van manfluencers als Andrew Tate en de hele manosfeer die online is gebouwd. Die menen dat de traditionele mannelijkheid aangevallen wordt en dat ze zich daar heel hard moeten tegen verzetten. Desnoods met geweld.” Krankzinnig, maar het staat er. De asielzoeker was blijkbaar niet beïnvloed door de verkrachtingscultuur van Kasjmir, Bangladesh of Zuid-Afrika, maar door filmpjes van Andrew Tate.
“De vaststelling dat de daders bijna altijd mannen zijn, is correct. Maar die waarheid wordt een leugen als je niet preciezer wordt”
In het artikel wordt ook Nienke ’s Gravemade, die graag schrijft over ‘toxische mannelijkheid’, aan het woord gelaten. Zij ziet hoe het ook allemaal de schuld van politiek rechts is: “Je ziet het tegenwoordig overal, ook in de politiek. Donald Trump is, ondanks vrouwonvriendelijke uitspraken, opnieuw verkozen, mede dankzij de steun van jonge mannen.” En zo is ook dat weer de schuld van Trump (hoewel die eigenlijk net volop bezig is mensen als de moordenaar van Lisa uit zijn land te zetten).
Afleiding
De media en de experten die ze aan het woord laten om hun eigen mening te bevestigen, zijn vreselijk naïef. Niemand wordt nog gefopt door dit soort onzin. Dat betekent niet meteen dat iedereen ook al openlijk de waarheid durft te zeggen. Na de moord op Lisa verschenen er heel wat berichten op sociale media met het hekje #rechtopdenacht met daarbij de tekst “Ik eis de nacht op. Ik eis de straten op. Ik eis dat de angst wordt verlegd. Ik eis dat meisjes van 17 veilig thuiskomen”. Ongetwijfeld hebben velen dat bericht te goeder trouw gedeeld, maar in feite leidt het de aandacht af van het echte probleem. De tekst is dan ook van de hand van schrijfster ‘s Gravemade van hoger, die liefst niets weet over de afkomst en cultuur van de dader, maar de schuld legt bij toxische mannelijkheid en Donald Trump.
De nacht doodt niemand. Degenen die intimideren, aanranden en doden doen dat ’s nachts iets vaker, maar doen het overdag ook. De meisjes van Southport, Epping en Nuneaton werden niet ’s nachts, maar overdag belaagd. Het is niet de nacht die Lisa heeft vermoord, maar het asielbeleid dat jonge mannen, vaak avonturiers en desperado’s, uit tribale culturen waarin de vrouw niets meer dan een gebruiksvoorwerp is, binnenlaat en op de samenleving loslaat.
De vaststelling dat de daders bijna altijd mannen zijn, is dus wel correct, maar die waarheid wordt een leugen als je niet preciezer wordt. Dat vrouwen worden geïntimideerd op straat en zich niet meer veilig voelen, is in disproportionele mate het werk van mannen afkomstig uit buitenlandse, vrouwonvriendelijke culturen, zoals destijds zichtbaar genoeg in de reportage ‘Femme de la Rue’. Wie niet bereid is die ongemakkelijke waarheid uit te spreken, kan maar beter zijn mond houden over onze onveilige en vrouwonvriendelijke straten.
Het asielbeleid is verantwoordelijk
Niet de nacht, niet dé mannen, hebben Lisa vermoord. De dood van Lisa is het gevolg van een krankzinnig asielbeleid dat maar blijft volharden in de manifeste leugen dat asiel nog iets te maken heeft met vervolging, maar intussen gevaarlijke figuren, jihadisten en achterlijke, vrouwvijandige culturen blijft importeren.
Deze gevaarlijke man had hier nooit mogen zijn. Op zijn minst had hij in een gesloten instelling moeten zitten. De moordenaar was al enkele dagen eerder opgepakt voor een ander ‘ernstig zedenmisdrijf’. De week daarvoor was hij ook al betrokken bij ‘een poging tot seksueel misbruik’. Hoe kon dat roofdier dan weer de straat op? Waarom blijft onze samenleving dit zichzelf aandoen?
Zeer sterk artikel van Jürgen Ceder.
“Tribale culturen” lijkt me geen fenomeen dat louter “cultureel” kan worden uitgelegd; onder “cultuur” verstaat de modale Vlaming in de eerste plaats, lijkt me, iets dat wordt gestuurd door de opvoeding, en de “coming of age” in en het contact met een “gemeenschap”. Maar in de tweede plaats is de “culturele” bagage die van die “gemeenschap” wordt meegegeven ook datgene wat soms omschreven wordt als “wat er daar in het bloed zit” (een metafoor voor de collectieve erfelijke factoren die op generaties worden overgedragen).
Enkele jaren geleden had ik een boek van (de bekende biograaf) John Pearson gelezen, “The Profession of Violence : The Rise and Fall of the Kray Twins”, over het zowat meest gewelddadige maffia-duo in het (East End) Londen van de jaren ’50-’60 (verfilmd in 2015 onder de titel “Legend”, met Tom Hardy in een dubbelrol, loont de moeite). Hou even vast : in het eerste hoofdstuk vangt het boek meteen aan met een onderzoek van Dr. Johannes Lange omtrent de biologische/genetische erfenis als factor in de opgroei van een individu tot crimineel. De in dure, strakke maatpakken geklede gebroeders Kray waren donkerharige, stevig gebouwde en agressieve (maar ook door de psychiaters omschreven als “subnormale, psychopathische, schizofrene en krankzinnige”) bullebakken, die zigeuners onder hun voorouders hadden. Het boek is oorspronkelijk in 1972 geschreven. Ik maak me sterk dat JP meer dan 50 jaar later nooit van zijn leven een dergelijk boek zonder kleerscheuren zou kunnen schrijven.
Men kan een beer, een tijger, een hond…mensen leren doden rechtstreeks of onrechtstreeks, met muizen of vlinders gaat dit moeilijk.. M.a.w. ras, afkomst, opvoeding, omgeving dragen ertoe bij of iemand crimineel gedrag vertoont of niet. En, sommige geloofsovertuigingen helpen daarbij ook aanzienlijk. Wie dit ontkent is een (naïeve) holbewoner.
Wanneer progressieven er op hameren dat opvoeding (nurture) belangrijker is dan nature, dan hebben we echt wel een goed argument tegen migratie. Waarom gebruiken we dan dat argument niet vaker.
Deze gevaarlijke man had hier nooit mogen zijn. Op zijn minst had hij in een gesloten instelling moeten zitten. De moordenaar was al enkele dagen eerder opgepakt voor een ander ‘ernstig zedenmisdrijf’. De week daarvoor was hij ook al betrokken bij ‘een poging tot seksueel misbruik’.(sic).
Excusez du peu.
Kort samengevat: MR en N-VA oordelen dat misdadigers opsluiten of interneren te veel kost aan de schatkist. Quid de asielimmigratie? In talrijke landen, waar vreemdelingen geen gelijke rechten genieten, in vergelijking met de nationalen, berokkenen geen tot veel minder overlast.
Tom Van Grieken eist meer sociale woningen. In Brussel en de gemeenten van de Brusselse rand verkrijgen asielzoekers of niet werkende vreemdelingen bij voorrang een sociale woning. Kapitaalkrachtige burgers, zoals een socialistische minister in Tervuren, kunnen terecht in een duur-flatgebouw.
Welke Belgische of Vlaamse politicus durft het aan om het sociaal beleid in België te vergelijken met het gangbare systeem in Israël. Ik kan het mij niet inbeelden dat een asielzoeker in Israël voorrang zou krijgen in de woningsector ten nadele van een joodse burger.