Verschillende waarnemers maken de analyse dat Vooruit op Vlaams en federaal niveau boven zijn gewicht bokst, terwijl de N-VA heel wat toegevingen heeft moeten doen, onder meer op communautair vlak. Het recente begrotingsakkoord van de Vlaamse Regering heeft dat beeld alleen maar versterkt. Het is zelfs zo erg dat bij de Vlaamse socialisten triomfantelijk te horen is dat “de N-VA de bitch van Vooruit is geworden”.
Het is vooral minister Gennez die de N-VA in een lastig parket brengt. Nog niet zo lang geleden zette ze Gent Festival van Vlaanderen succesvol onder druk om een concert van de Israëlische dirigent Lahav Shani te schrappen, waardoor premier Bart De Wever het in Duitsland mocht gaan uitleggen.
Tegen al wat Vlaams is
Vorige week zette ze succesvol het mes in de 400.000 euro aan subsidies die de IJzertoren elk jaar krijgt. U leest het goed: een regering met de N-VA als grootste partij bespaart maar liefst de helft of 200.000 euro op een Vlaams-nationaal monument als de IJzertoren. Waarom we dat niet per se een slechte zaak vinden, leest u verder in dit nummer. Maar dat doet eigenlijk niet ter zake, want voor Gennez zal dit ongetwijfeld aanvoelen als een overwinning op de Vlaamse Beweging.
Het is overigens niet de eerste keer dat Gennez de Vlaamse Beweging een hak zet. Eerder schrapte ze ook al de subsidies van zes Vlaamsgezinde of Vlaams-nationale organisaties als de Vlaamse Volksbeweging (VVB) en Cultuurlab Vlaanderen.
Nog op Vlaams niveau blijft een socialistische trofee als de gratis gezonde maaltijden op school behouden, ook al is de maatregel een regelrechte flop. Slechts een fractie van het voorziene budget van 70 miljoen euro werd al gebruikt. De lokale besturen lusten duidelijk geen pap van deze socialistische symboolmaatregel.
Coalitie uit Antwerpen
Zelfs de architecte van deze maatregel in de stad Antwerpen, Jinnih Beels, geeft verder in dit nummer toe dat haar partij er op Vlaams niveau niet in is geslaagd om te doen wat in Antwerpen wél lukte: van betaalbare gezonde maaltijden op school een succesverhaal maken.
Ook Beels deelt de analyse dat Vooruit boven zijn gewicht bokst, terwijl de N-VA heel wat toegevingen heeft moeten doen. “Hoewel de N-VA veel groter is en electoraal zwaarder weegt, slaagt Vooruit erin om van zich te laten horen en effectief een verschil te maken”, stelt ze. Het is een dynamiek die ze goed kent. In Antwerpen bokste haar partij zes jaar lang als kleinste coalitiepartner boven haar gewicht, al werd dat volgens Beels nooit echt erkend.
Schaakmat
Ook op federaal niveau weegt Vooruit zwaarder door dan de coalitiepartners zouden mogen toestaan. Zo weigerde Vooruit-voorzitter Conner Rousseau om zelfs nog maar aan de onderhandelingstafel te komen zitten als er geen meerwaardebelasting zou worden ingevoerd of aan de index zou worden gemorreld. De N-VA daarentegen slikte op voorhand haar belangrijkste communautaire eisen in. Nochtans weet iedereen met enige onderhandelingservaring dat het geen goed idee is om vanuit een minimumagenda te vertrekken. Want welke toegevingen kan je dan uiteindelijk nog doen? De N-VA heeft zichzelf al op voorhand schaakmat gezet.
We kunnen niet om de vaststelling heen dat links beter is in het benutten van macht dan rechts. Hoeveel subsidies voor linkse haatclubjes heeft Jambon geschrapt toen hij op de stoel van Gennez zat? De Vlaams-nationalisten bergen hun nationalisme op als het erop aankomt. De socialisten maken van hun numerieke minderheid een meerderheid, simpelweg door meer kabaal te maken dan de rest, daarin gesteund door de media, vakbonden en culturele sector.
Daar zijn ze goed in, die socialisten. Altijd al geweest. Luid roepen, veel eisen en kijken hoeveel de anderen toegeven. En de anderen? Die geven toe. Keer op keer. Want ze zijn bang. Bang voor de krant van morgen. Bang voor wat de mensen zullen zeggen. Bang dat ze geen regering kunnen vormen.
En de kiezer, de brave ziel die met zijn stem een verschil hoopte te maken, vraagt zich af waarvoor hij eigenlijk gestemd heeft.
Meer over Vooruit
