Federaal premier Bart De Wever heeft een opmerkelijke communicatiestrategie ontwikkeld: hij geeft nauwelijks klassieke interviews, maar kiest voor lezingen en speeches.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Of het nu gaat om een voordracht in Amsterdam, een toespraak voor de VN in New York of een college voor studenten politieke wetenschappen in Gent – telkens spoeden de media zich in zijn richting. Deze aanpak zorgt echter voor groeiende irritatie bij de andere regeringspartijen, die zich in de schaduw geplaatst voelen.
De premier heeft zijn redenen om klassieke media te mijden. Jarenlang werd de N-VA door mainstreammedia als De Standaard, de VRT en Knack kritisch gevolgd. De Wever omschreef het als partijen “op hun gezicht willen slaan” na zijn verkiezingsoverwinning. Door zelf het podium te kiezen, bepaalt hij de agenda en vermijdt hij kritische interviewers. Zijn speeches bestaan volgens waarnemers voor vijftig procent uit inhoudelijke standpunten, dertig procent historische referenties en twintig procent ironie en anekdotes – een mix die telkens aandacht trekt.
Meer over Bart De Wever
Coalitiepartners in de schaduw
Maar De Wevers communicatiestrategie heeft een politieke prijs. Zijn speech in Gent was niet alleen bedoeld voor het grote publiek, maar ook als boodschap richting de coalitiepartners om hen bij de les te houden. Bij die andere partijen groeit de frustratie. “Iedereen is verliefd op De Wever”, klinkt het schertsend bij regeringspartners, die vinden dat de media veel te vriendelijk voor hem zijn. Vooral bij cd&v heerst ergernis omdat hun genuanceerde verhaal nauwelijks ruimte krijgt.
“Iedereen is verliefd op De Wever”
Die klacht lijkt echter vooral op een gebrek aan communicatietalent te wijzen. Waar De Wever met zijn voordrachten kiest voor rustige vastheid, reageren partijen als cd&v vaak pavloviaans op de actualiteit. Partijvoorzitter Sammy Mahdi schakelt regelmatig over op scherpe uitspraken – denk aan de communicatie rond Gaza – om daarna terug te krabbelen. Met welgeteld één persconferentie sinds zijn aantreden in februari blijft De Wever de regisseur van zijn eigen verhaal, tot grote ergernis van wie graag mee in de spotlights zou staan.
De volledige analyse over de communicatiestrategie van De Wever leest u hier:
Leiderschap: assertiviteit zonder overheersing. Zelfvertrouwen zonder arrogantie. Het doet de groep slagen. Werkelijk leiderschap is staatsmanschap.
In de 7de dag gisteren 19.10.25 was Peter De Roover duidelijk. Vlaamse onafhankelijkheid of confederatie blijkt wishful thinking. In mensentaal de huidige politieke instellingen en haar territoriale indelingen blijven tot nader order grondwettelijk gebetonneerd. Geen probleem voor N-VA met haar rechts radicaal liberaal en (pseudo) Vlaams profiel. N-VA beschikt momenteel nog over een groeimarge op het electoraal front. Zo nodig maakt OVLD zich klaar om de club te vervoegen.