De toespraak van Bart De Wever voor de Grandes Conférences Catholiques werd een triomf. Officieel heeft deze organisatie geen politieke doelstelling, maar het publiek komt vooral uit de Franstalige, Brusselse hogere klasse.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Het feit dat ze het woord ‘Catholiques’ nog niet uit hun naam hebben geschrapt, verraadt dat de organisatoren eerder conservatief zijn, van het type dat vroeger ‘bourgeois’ zou genoemd worden. Er zitten academici, juristen en diplomaten tussen, die traditie respecteren, wat goed is, maar wat in het Belgische kader helaas ook institutionele stilstand impliceert.
Als conservatief speelde De Wever daar een thuismatch, als Vlaams-nationalist bevond hij zich in het hol van de Leo Belgicus. Het eerste woog blijkbaar door bij het publiek, waarschijnlijk ook omdat het voelt dat hij met het tweede niet meer echt bezig is.
“De optredens van De Wever versterken de Belgische band”
Wanneer N-VA’ers, ook voormalige Vlaamse activisten, geconfronteerd worden met de vraag wanneer ze eindelijk punt 1.1 van hun statuten zullen pogen uit te voeren, namelijk de oprichting van ‘de onafhankelijke republiek Vlaanderen’, antwoorden ze steevast dat daar momenteel geen draagvlak voor bestaat. Dat klopt ook. Ik heb zelf al meerdere keren geschreven dat het eenzijdig uitroepen van een Vlaamse Republiek via het Vlaams Parlement alleen een rampzalige flop kan worden zolang het draagvlak daarvoor te klein is.
Wat je echter wel mag verwachten van iemand die volhoudt dat hij een bepaald doel wil bereiken –meer zelfs: die zegt dat dit zijn hoofddoel is –, is dat hij de obstakels daarvoor poogt weg te nemen. Dat doet de N-VA al een tijd niet meer. De partij heeft bijvoorbeeld nooit gebruikt gemaakt van haar macht in de Vlaamse Regering om Vlaanderen te profileren ten nadele van België. De N-VA is nu ook al voor de tweede keer in een federale regering gestapt zonder enige staatshervorming, ondanks voorafgaande beloften van het tegendeel.
Het versterken van de Belgische band
De optredens van De Wever voor de MR en nu zijn toespraak voor de Belgische elite, die hem een staande ovatie opleverden, hebben net het omgekeerde effect. Ze versterken de Belgische band. Ook zijn achterban is fier op het applaus dat hij in Franstalig België krijgt. Het Vlaamse minderwaardigheidscomplex leidt ertoe dat we altijd abnormaal trots zijn op onze zonen en dochters die scoren in het buitenland.
Met zijn persoonlijkheid alleen was De Wever in staat om de centrumlinkse partij van Geert Bourgeois op een rechtse koers te zetten. Hij is zeker ook in staat om zijn achterban te verzoenen met de Belgische realiteit. Niet eventjes, maar definitief. Artikel 1.1 zal altijd wel in de statuten blijven staan, maar dan eerder als traditie, zoals de eeuwenoude deviezen onder de wapenschilden van koningshuizen.
Kamerbrede steun
De Wever behaalde deze week een nog grotere overwinning. Hij kreeg het hele parlement achter zich, van links tot rechts en in beide taalgroepen, bij zijn opstandige houding tegen de EU over Euroclear. Dat is ongezien. Hij heeft trouwens 100 procent gelijk wat de inhoud van het dossier betreft. Ook op deze actie merkte ik veel belgicistische reacties op sociale media. De Wever is premier van de staat België en vervult die rol uitstekend. Hij steekt zich ook graag weg achter de verplichtingen van die functie om zich niet langer Vlaams-nationalist te tonen. Niemand heeft hem echter ooit verplicht om die functie op te nemen.
“De Wever is in staat om zijn achterban te verzoenen met de Belgische realiteit”
“Met zijn scherp gevoel voor verantwoordelijkheid is de heer De Wever een staatsman zoals België er al lang geen meer heeft gekend!” Deze Franstalige mijnheer kreeg veruit het meeste duimpjes met zijn lovende commentaar bij een bericht op Facebook over het optreden van De Wever bij de GCC. Het is waar, De Wever is een staatsman zoals dit land er lang geen meer gezien heeft. Van welke staat echter? België of Vlaanderen?
Zijn we nu verzuurd als we opmerken dat het schip van De Wever een heel andere koers vaart dan waarmee het de haven heeft verlaten? Het is niet dat we zijn motieven niet snappen. Het zou hem en zijn partij wel sieren dat ze niet meer de indruk wekken nog de Vlaamse onafhankelijkheid na te streven.
Meer over Bart De Wever
BdW vergelijken met Jean-Luc Dehaene is fout. Jean-Luc heeft nooit verborgen dat hij niet Vlaams gezind was nog dat hij een betere staat wou. Pappen en nathouden was zijn stijl.
Wilfied “geef ons wapens” M. was ook zo’n staatsman als BdW en de vergelijking met deze trieste figuur is m.i. beter. Ooit Vlaams gezind en na lange jaren herboren als de Belgische Belg. Wilfried heeft zijn partij met stevige hand naar de irrelevantie gestuurd.
Met de NVA zal het ook zo zijn. Een partij die geen ideologische basis heeft maar zich pluralist noemt. Partij kaders die eerder centrum links zijn en kiezers die centrum rechts zijn.
BdW is economisch neo liberaal maar heeft een partij die qua levensbeschouwing een zwart gat is en net als de CVP en zjn Vlaamsere copy de VU geen meerwaarde bied. NVA en BdW zijn niet anders als Zarkozy of Macron. Stoplappen om de opgang van het nationalisme tegen te houden.