De arrestatie van een voormalige IS-terrorist uit Sint-Jans-Molenbeek in Senegal zet opnieuw een schijnwerper op de hardnekkige problematiek van radicalisering en criminaliteit in Brussel. Tien jaar na de aanslagen blijft Brussel aantonen hoe religieus extremisme, criminaliteit en beleidsfalen er nog steeds samenkomen en hoe het vertrouwen in politie, justitie en bestuur verder wordt uitgehold. Ahmed Laaouej (PS) schermt opnieuw met anti-Vlaamse retoriek om Brusselse problemen te relativeren.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Vorige week werd in Senegal een IS-terrorist gearresteerd die afkomstig is uit Sint-Jans-Molenbeek. Hij speelde in het verleden een centrale rol binnen het netwerk rond Khalid Zerkani, verantwoordelijk voor onder meer de aanslagen op Brussels Airport en het metrostation Maalbeek, en rekruteerde jihadstrijders voor Syrië. Dat hij na acht jaar gevangenschap in de Sahel – een regio die vandaag als broedplaats voor jihadisme geldt – opnieuw opduikt, wordt als bijzonder verontrustend beschreven. Het voedt opnieuw de vaststelling dat Molenbeek – en bij uitbreiding Brussel – een kweekvijver blijft waar religieus radicalisme, criminaliteit, integrisme en afkeer voor het Westen samenkomen.
Gettovorming
In talrijke winkeltjes in Molenbeek is jihadistische lectuur verkrijgbaar. Gettovorming heeft ertoe geleid dat religieuze fanatici jarenlang vrij spel kregen. De wijk Zwarte Vijvers wordt daarbij genoemd als symbool van verpaupering, hoge werkloosheid, een illegaal wapencircuit, drugshandel en toenemende radicalisering. Na de aanslagen in Parijs in 2015 vond Salah Abdeslam er onderdak bij een vriend in de Vierwindenstraat, niet ver van het metrostation.
Abdeslam kon rekenen op een uitgebreid netwerk van vrienden, kennissen en familieleden. In de straten van Molenbeek heerst een omerta: hij kon maandenlang van adres veranderen, onder de ogen van politie en justitie, zonder dat men hem kon grijpen. Hij bleef vier maanden onvindbaar, wat België internationaal zwaar heeft beschadigd.
Ook Marouane El Balli – betrokken bij het netwerk rond de aanslag in Verviers – en Abdelhamid Abaaoud – gezien als brein achter de aanslagen in Parijs – groeiden op in Molenbeek en konden voortdurend terugvallen op hun lokale netwerken. Brussel geldt bovendien als een regio waar illegale wapens makkelijk aan te kopen zijn, wat ook blijkt uit de huidige drugsoorlog.
Geen samenleving
Opvallend is dat verschillende terroristen niet opgroeiden in uitgesproken problematische gezinnen en sociaaleconomisch weinig tekortkwamen. Lokale politici en straathoekwerkers verklaarden niets abnormaals te hebben opgemerkt. Het jarenlang wegkijken van de problemen hebben de problemen acuut gemaakt. Het beleid keek weg van de problemen. Brussel werd letterlijk een poort naar de wereld. De massamigratie deed de samenlevingscultuur wegdeemsteren. De lokale instellingen konden de instroom niet aan. Politie, justitie en overheid slaagden er niet in de problemen te kanaliseren, laat staan op te lossen.
In maart 2024 wees de Brusselse Gewestelijke Veiligheidsraad Zwarte Vijvers aan als een van de vijftien prioritaire hotspots voor de strijd tegen drugsgeweld en overlast. Drugsbendes vechten er openlijk hun oorlog uit, soms zelfs in de nabijheid van de politie.
Ahmed Laaouej
Ondanks talloze signalen blijft een deel van de Brusselse politiek ontsporingen kaderen in sociale ongelijkheid en economische achterstand. De progressieve elite zag in de moslimgemeenschap vooral een electoraal reservoir, terwijl een ‘pamperbeleid’ de problemen moest toedekken.
Het Brusselse PS-kopstuk Ahmed Laaouej heeft er zijn politieke missie van gemaakt om elke vorm van kritiek op de multiculturele puinhopen te begraven onder anti-Vlaamse retoriek. “De N-VA is in het verleden veel te vaak brutaal geweest, in woorden en daden, tegenover mensen met een diverse achtergrond. Dat hebben de Brusselaars aangevoeld als gewelddadig”, laat hij zich vorige week in De Standaard ontvallen. Kritiek hebben op het verwoestende PS-beleid van de afgelopen decennia, wordt door Laaouej als “gewelddadig” beschouwd.
Intussen heeft Laaouej wel de demografie aan zijn kant. Brussel is extreem divers: 37 procent heeft geen Belgische nationaliteit, nog eens 45 procent heeft een migratieachtergrond en slechts 39 procent was Belg bij geboorte. De dominante cultuur is niet langer de aankomst-, maar eerder een nichecultuur; de stedelijke transformatie zet zich door. De problemen schuiven onvermijdelijk richting Vlaanderen door.
Ondertussen staat de zogenaamde Guinness-coalitie – bestaande uit PS, Les Engagés, Ecolo, DéFI, Groen, Vooruit en cd&v – in de steigers. Die regering heeft echter geen meerderheid aan Vlaamse kant, noch in het Brussels Parlement. In dat politieke en maatschappelijke spanningsveld blijft Molenbeek internationaal symbool staan voor de onopgeloste vraagstukken rond radicalisering, veiligheid, identiteit en falend beleid. De aanpak van Ahmed Laaouej lijkt steeds meer op schuldig verzuim.
