De Nederlandse premier Dick Schoof schetste afgelopen vrijdag de plannen van de nieuwe regering. Opvallend was de toon die werd aangeslagen met betrekking tot asiel en migratie. De Nederlandse regering zal onder andere het noodrecht activeren en overweegt uit het Europese migratiepact te stappen.
Coalitiepartijen BBB, NSC, VVD en PVV hebben het plan opgevat om ‘het strengste migratiebeleid’ in de geschiedenis van Nederland in te voeren. Dat kondigde minister van Asiel en Migratie Marjolein Faber aan op het socialemediaplatform X. Daarmee krijgt het Nederlandse volk eindelijk waarvoor het gestemd heeft: een hard en doeltreffend migratiebeleid.
Van “opt-out” tot gezinsherenigingen
En dat is niets te vroeg. De situatie in Nederland is namelijk acuut. De woningcrisis en de toenemende druk op de gezondheidszorg en het onderwijs wegen zwaar op de Nederlandse samenleving. Nog maar een aantal weken terug bereikte Nederland, mede dankzij de massamigratie, de kaap van de 18 miljoen inwoners. Nu de Schoof-regering via het noodrecht een asielcrisis uitroept, kan de instroom opnieuw beperkt worden.
Één van de voorstellen is onder meer een “opt-out” uit het Europese migratiepact, een idee dat wellicht op een koude steen zal vallen bij de overige lidstaten. De uitstap kan dan ook jaren duren, iets dat ook Geert Wilders zelf al toegaf. Daarnaast wordt ook de gezinshereniging, een procedure waarmee heel wat mensen het land binnenkomen, een stuk strenger. Vluchtelingen die niet komen opdagen op hun afspraken of zittingen zullen dan weer onmiddellijk de deur gewezen worden.
Europese solidariteit?
Hoewel de Europese procedures bijzonder lang kunnen duren, zijn de Nederlandse coalitiepartijen niet van plan om jaren te wachten. Alle maatregelen die nu mogelijk zijn, zullen ook zo snel mogelijk worden uitgevoerd. De Europese solidariteit krijgt hiermee opnieuw een harde klap.
Nog maar enkele dagen geleden besloot de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Nancy Faeser om opnieuw grenscontroles in te voeren in de strijd tegen illegale migratie. Hongarije wou dan weer asielzoekers op een bus richting Brussel zetten als ze door de EU verplicht zouden worden om meer solidariteit aan de dag te leggen. En zo is het opnieuw elk land voor zich. Daarmee legt de asielcrisis een fundamentele fout in de architectuur van de EU bloot: uiteindelijk is het de natie waarin de burger thuis is, en niet in een anonieme bureaucratische machine.
Eerst zien en dan geloven zij Thomas.
Of nog: de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens.