Donald Trump, de narcistische bullebak die andere wereldleiders uitscheldt op televisie, wordt plots genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Klinkt absurd? Misschien. Maar de resultaten spreken voor zich: Iran stopt met uraniumverrijking, Rwanda en Congo tekenen een vredesovereenkomst na een conflict waarbij in totaal 6 miljoen doden vielen en twee kernmachten, India en Pakistan, stoppen met vechten in Kashmir.
Het begon met de vernietiging van de ondergrondse centrifuge in Fordow, waar Iran uranium verrijkte voor gebruik in kernwapens. “Joe Biden of Kamala Harris zouden dat nooit gedurfd hebben”, analyseert Pallieterke-columnist Jurgen Ceder. Toen Iran wraak nam door raketten af te vuren op een Amerikaanse legerbasis in Qatar, reageerde Trump begripvol. “Dat moesten ze even kwijt. Nu is er een kans voor vrede.” Sindsdien zwijgen de wapens tussen Iran en Israël.
Congo: waar Europa faalde, slaagde Trump
“Gaza, maar dan ruim 100 keer erger”, zo omschrijft Ceder de oorlog in Oost-Congo die al aan 6 miljoen mensen het leven kostte. Europa probeerde decennialang met diplomatie en VN-vredesmachten het conflict op te lossen. Al die goedbedoelde pogingen zijn mislukt.
Trump stuurde zakenman Massad Boulos naar Congo om grondstoffencontracten te onderhandelen, zette Rwanda onder druk en kwam in amper enkele maanden tot een vredesakkoord. “Afrika heeft geen boodschap aan de diplomatieke mist die uit Europa komt. Trump legde argumenten op tafel die men daar begrijpt: kracht en belangen”, schrijft Ceder.
Toen het conflict tussen India en Pakistan – beide kernmachten – in april escaleerde na een terroristische aanslag, grepen Trump en zijn minister van Buitenlandse Zaken, Marco Rubio, in. Na één nachtelijke onderhandeling stemden beide landen in met een staakt-het-vuren. Pakistan was zo dankbaar dat het Trump officieel nomineerde voor de Nobelprijs.
Het recept? Geen mooie woorden over mensenrechten, maar zakelijke deals, druk en de dreiging met militaire macht. “Vrede door kracht”, Trumps controversiële formule, wérkt – in tegenstelling tot de Europese diplomatie.
“Dreiging met militaire macht” (sic).
Dus zoals Hitler, Stalin, Netanyahu en Trump. In Gaza: voorstel tot staakt het vuren op voorwaarde dat Hamas collectief zelfmoord pleegt. Trouwens waar wacht pacemaker Trump op, om na het incasseren van zijn economische bonus in Oekraïne, om zijn deel van het beloofde deal om te zetten in daden? Mijn suggestie: een ultimatum aan Poetin om een staak te vuren af te dwingen met bedreiging van een Nat of EU vrijlligers-interventie. Idem dito aan Israël: Stop de agressie en ontruim Gaza + de opheffing van de zee- en luchtblokkade of we sturen een internationale militaire coalitie naar Gaza om een einde te maken aan de Zionistische fascistische genocide.
Maar in die materie geeft Donald Trump de fake-pacemaker afwezig.