Een kaakslag aan de democratie, vindt Bart De Wever het. De afspraak binnen de Arizona-regering was glashelder. De politiek zou haar idioot lange vakantie nemen om de mensen rustig te laten nadenken waarom ze nu precies belastingen betalen en de premier kon op zijn gemak naar Zuid-Afrika een selfie pakken met een leeuw. Dat was de afspraak. En toen begon dat Gaza-gedoe opnieuw. “Er zal toch nog oorlog zijn als ik terugkom. Vanwaar die haast eigenlijk?”
We ontmoeten de premier op een typische Zuid-Afrikaanse braai. Een barbecue, zeg maar. Hij had niet gepland om journalisten te zien. Wel integendeel. Maar plots wilden Frankrijk, Engeland en Canada de Palestijnse zaak steunen door het als staat te erkennen. Meteen werden de politieke partijen in België compleet overprikkeld. België moet nu in actie komen, was het oordeel.
DE WEVER: “Ik denk dat iedereen wat moet kalmeren. Die oorlogen in Palestina lopen nu al sinds 1948. We gaan het vandaag niet oplossen. Ik zie dus echt niet in waar iedereen zo moeilijk over doet. Een van mijn voorgangers zei ooit: ‘Ik los de problemen op als ze zich stellen.’ Maar ik heb de indruk dat de collega’s de problemen gaan opzoeken. Ja, dan stellen ze zich natuurlijk altijd. En ik zou dat niet zo erg vinden als dat netjes binnen het parlementaire jaar valt. Maar ik ben op safari nu.”
Is dat wel helemaal eerlijk, premier? Het kwam allemaal in een stroomversnelling door de keuzes van belangrijke regeringen in het buitenland. Als Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk in actie komen, kan België dan achterblijven?
DE WEVER: “Waarom niet? Die trekken zich nooit iets van ons aan, hoor. En nu moeten wij maar in de pas lopen? Zo werkt het niet. Wij moeten nog eens diep nadenken. Het zal na de zomer toch nog oorlog zijn? Waarom de haast dan?”
Is het probleem niet gewoon dat de regering hopeloos verdeeld is tussen Israël-fans en Israël-haters? En uzelf nog niet weet tot welk kamp u behoort?
DE WEVER: “Natuurlijk is dat het probleem. De kiezer moet zich maar eens afvragen wat hij wil. Gaan we voor minder pensioen, meer belastingen, minder sociale rechten en lagere levenskwaliteit? Daar is iedereen toch fan van? Of willen we al die fantastische trofeeën zomaar in de vuilbak gooien voor de symbolische erkenning van Palestina? Ik zou het wel weten, hoor. Een sociaal bloedbad is altijd gezelliger dan een echt bloedbad. Gaan we dat allemaal op het spel zetten voor die Gazanen? We moeten nog beginnen aan de begroting.”
Ik begrijp uw visie, premier. Maar u haalde het net zelf aan: de problemen stellen zich nu. Wat gaan we doen?
DE WEVER: “Ik heb net een leeuw gezien. Dat is één van de ‘Big Five’ op iedere safari. Voor ik op die vraag kan antwoorden, moet ik nog een olifant, een luipaard, een neushoorn en een buffel zien. Anders kan ik echt niet terug. Ik heb toch ook rechten? En ik wil nog een anti-apartheidmeeting meemaken. En de ‘Small Five’ zien. En…”
Premier, u bent de zaken gewoon aan het uitstellen, hé?
DE WEVER: “Helemaal niet! Of toch wel een beetje. Ik ga het zeggen zoals het is. Dehaene zei dat hij de problemen pas wou oplossen als ze zich stelden. En in zijn tijd was dat een prima aanpak. Ik wil de problemen uitstellen tot ze zich helemaal niet meer stellen. Dat is nieuw, eigentijds, verfrissend!”
Een beetje zoals de staatshervorming en het confederalisme?
DE WEVER: “Precies zo. Dat was een probleem, maar wie praat er nu nog over? Dat kunnen we nu dus ook doen met Palestina. We steken het gewoon in een commissie die een advies formuleert dat geamendeerd wordt, waarna het hele spel opnieuw begint. Ik wil wel eens zien wie het langer kan volhouden met uitstellen, die Israëli’s met hun blokkering van hulpgoederen of wij met het innemen van een standpunt. Hier is toch geen kat in geïnteresseerd!”
Over een kat gesproken. U heeft er onlangs eentje binnengehaald in de Wetstraat 16. Terwijl u voor de verkiezingen zei dat u het daar niet te huiselijk wou maken. U was bereid om iedere dag te vertrekken?
DE WEVER: “Klopt, maar ondertussen wil ik er tien jaar blijven zitten. Daarna zal het land klaar zijn voor confederalisme. Beloofd.”
