Een gespecialiseerde commissie, opgericht door minister van Justitie Annelies Verlinden (cd&v), moet met ‘structurele oplossingen’ komen voor de overbevolking in de Belgische gevangenissen. Daarvoor krijgen de experten maar liefst drie jaar de tijd, tot 2028. De oplossing ligt nochtans voor de hand: 30 procent van de plaatsen zou meteen kunnen worden vrijgemaakt door illegale criminelen terug te sturen naar hun herkomstland, zodat ze daar hun straf kunnen uitzitten.
Om de zoveel tijd verschijnen in de media artikels over de overbevolking in de Belgische gevangenissen. De cijfers zijn dan ook wat ze zijn: er zitten momenteel 12.910 mensen in de cel, terwijl er maar plaats is voor 11.040 gedetineerden. Door het plaatsgebrek slapen elke nacht meer dan 200 gevangenen op de grond, zitten de cipiers op hun tandvlees en zijn 4.000 veroordeelde criminelen op vrije voeten.
Maar hebben we hier wel echt te kampen met een plaatsgebrek? Een groot deel van de 12.910 gedetineerden hoort helemaal niet thuis in een Belgische cel. Bijna een derde van hen is illegaal in het land en ruim de helft heeft niet de Belgische nationaliteit. Ze zijn vooral afkomstig uit Marokko, Algerije, Nederland, Albanië en Roemenië. Toch blijft de belastingbetaler opdraaien voor hun verblijf in een Belgische gevangenis. In vergelijking met wat hen te wachten zou staan in een Marokkaanse of Tunesische cel, wanen ze zich allicht in een vijfsterrenhotel.
U herinnert zich misschien nog het vernederende bezoek van de halve vorige federale regering aan de Marokkaanse hoofdstad Rabat. Daar gingen onder anderen Alexander De Croo en Annelies Verlinden – en in hun kielzog een 30-tal Belgische ondernemers – net niet op de knieën smeken bij de Marokkaanse koning Mohammed VI om enkele van zijn illegale en criminele onderdanen terug te nemen.
Het resultaat? In 2024 werden welgeteld 132 mensen vanuit de gevangenis naar Marokko teruggestuurd. “Een succesvol voorbeeld”, noemde Verlinden dat in april nog in een interview met Het Laatste Nieuws. Dat ‘succes’ is relatief. Vorig jaar zaten er zo’n 1.000 Marokkanen in een Belgische cel, waarvan 6 op 10 in illegaal verblijf. Aan dit tempo zullen we de overbevolking niet snel oplossen.
Lessen van Donald Trump
In hetzelfde interview gaf Verlinden toe dat het moeilijk is om andere landen te overtuigen om hetzelfde te doen. “Ik kan geen bus of vliegtuig met gedetineerden aan de grens afzetten. Zo werkt het niet”, argumenteerde ze. Verlinden vergist zich. Dat is wel degelijk hoe het vandaag werkt. Ja, Donald Trump is een bullebak. Maar toch zouden onze beleidsmakers iets van hem kunnen leren. Tenminste, als het aankomt op het uitwijzen van illegale criminelen.
De Colombiaanse president Gustavo Petro weigerde in januari om twee vliegtuigen met uitgezette landgenoten te laten landen. “Trump mag Colombiaanse migranten niet behandelen als misdadigers”, zei hij.
Trump kondigde prompt aan dat er een invoertarief zou geheven worden op alle goederen uit Colombia en dat de visa van “vertegenwoordigers van de Colombiaanse regering, hun bondgenoten en hun supporters” zouden worden ingetrokken. Nog dezelfde dag kondigde de Colombiaanse president aan dat hij zijn medewerking zou verlenen aan de terugname van zijn landgenoten.
Het klinkt misschien hard, maar dat is nu eenmaal hoe het er vandaag aan toegaat in de wereld van de internationale politiek. De stok blijkt keer op een keer een sterker instrument dan de wortel. Maar in Europa en België lijkt men dat nog steeds niet te beseffen. Het schrappen van de 4 miljoen euro aan Belgische ontwikkelingshulp die jaarlijks naar Marokko stroomt, zou nochtans een eerste stok(je) kunnen zijn. Daarnaast zou de regering ervoor kunnen kiezen om de ruim 600 miljoen euro (cijfer voor 2023) die Marokkanen jaarlijks naar hun thuisland sturen voortaan correct te belasten. Momenteel is 80 procent van het betaalde ‘onderhoudsgeld’ fiscaal aftrekbaar.
Het probleem is niet dat er te weinig cellen zijn, maar dat honderden plaatsen worden ingenomen door illegalen.
De tsunami van migranten & asielzoekers ontregelen de Europese samenleving. In de VSA probeert Donald Trump het tij te keren. De lakse EU wetgeving en Israëls terreuroorlogen faciliteren de toestroom naar Europa.