Terwijl Spanje in 2024 Palestina erkende – bestuurd door gewelddadige terreurorganisaties –, sloeg datzelfde land in 2017 hardhandig een vreedzaam Catalaans onafhankelijkheidsreferendum neer. De politie joeg mensen uit stemlokalen, nam miljoenen stembiljetten in beslag en politieke leiders belandden in de gevangenis. De EU bleef “neutraal” en noemde het een binnenlandse aangelegenheid. Een pijnlijke illustratie van hoe selectief het Westen omgaat met staatsvorming, analyseert Paul Bäumer deze week in ‘t Pallieterke.
De Basken zijn het oudste volk van Europa, met een taal ouder dan alle Indo-Germaanse talen. De Catalanen hebben hun eigen cultuur en taal, en organiseerden in 2017 een referendum met 90 procent ja-stemmen. Toch krijgen zij geen erkenning. Taiwan is een welvarend democratisch eiland, maar wordt door bijna niemand erkend – uit angst voor Chinese represailles. De Oeigoeren zitten met een miljoen mensen in concentratiekampen, Tibet onderging een culturele genocide. Ook zij krijgen geen staat.
Economische belangen en electorale angst
De hypocrisie op planetaire schaal hangt samen met kruiperige onderdanigheid tegenover China. Het land telt 1,4 miljard inwoners en is de tweede economie ter wereld. Wie Taiwan erkent, riskeert dat China alle diplomatieke banden verbreekt. Economische belangen wegen zwaarder dan principes over mensenrechten en democratie. Bij Israël spelen andere motieven: westerse elites vrezen de electorale macht van het islamitische kiezerskorps en de dreiging van bloedige intifada’s in eigen steden.
De les is helder: democratie wordt bestraft, dictatuur beloond. Vreedzame volkeren die echt bestaan – met taal, geschiedenis en grondgebied – krijgen geen staat. De PLO en Hamas, verantwoordelijk voor duizenden doden, krijgen die wel. Het legalistische kader van centrale staten blijkt onoverkombaar voor wie geen geweld gebruikt. Wie dat systeem niet overboord durft te gooien, wordt nooit onafhankelijk.
