Een defecte digitale meter, een maandenlange vertraging bij de overstap naar een dynamisch tarief en waarden die niet in de databank staan terwijl ze wél op het scherm verschijnen. Voormalig N-VA-Kamerlid Peter Dedecker beleefde een kafkaiaanse odyssee met netwerkbeheerder Fluvius die hij uitgebreid uit de doeken doet op X. Zijn ervaring roept een fundamentele vraag op: waarom betalen burgers Fluvius voor databeheer als de monopolist zijn elementaire taken niet lijkt aan te kunnen?
In november 2024 begint de calvarietocht voor Dedecker. Een defecte digitale meter wordt vervangen. Tweemaal zelfs, want het eerste vervangtoestel blijkt ook kapot. Twee maanden later volgt de volgende verrassing: de nieuwe meter staat niet geregistreerd als digitale meter in de databank van Fluvius. Of toch minstens niet als een goed functionerende. Een aanvraag voor een dynamisch tarief bij energieleverancier Ecopower loopt vast. Dedecker moet zelf facteur spelen tussen zijn leverancier en de netwerkbeheerder.
(Lees verder onder het X-bericht.)
Meterstand doorgeven terwijl alles online staat
In februari 2025 volgt een absurd verzoek: Fluvius vraagt Dedecker om meterstanden door te geven. Meterstanden die op datzelfde moment perfect zichtbaar zijn op mijn.fluvius.be. “Heb ik al gevraagd waarom de kost voor databeheer van Fluvius op onze facturen staat?”, reageert hij cynisch.
Bij navraag blijkt de oorzaak verrassend: de gasmeter zou verhinderen dat de waarden van de elektriciteitsmeter worden doorgegeven. Kort nadien meldt Fluvius zich opnieuw, ditmaal met de vraag of Dedecker niet was vergeten om een thuisbatterij aan te geven. De bewuste batterij werd in 2022 geplaatst, was zichtbaar in het klantensysteem en Fluvius betaalde er zélf een subsidie voor uit.
In september komt er eindelijk goed nieuws: de meter staat niet meer op de uitvallijst. De aanvraag voor een dynamisch tarief kan hernomen worden. Ecopower dient het verzoek in bij Fluvius voor het zogenaamde meetregime 3, waarbij kwartierwaarden worden geregistreerd. Twintig dagen later, begin oktober, is er nog steeds geen reactie. Geen bevestiging, geen weigering. Niets. Een maand na een nieuwe melding: nog steeds radiostilte.
Intussen bestaat 64 procent van de energiefactuur uit netkosten, heffingen en belastingen, merkt Dedecker op. Burgers worden geacht hun verbruik minutieus op te volgen om het capaciteitstarief onder controle te houden. Maar de monopolist die deze controle mogelijk moet maken? Die slaagt er niet eens in om zijn elementaire taken te vervullen. Daarom dringt zich volgens Dedecker de volgende vraag op: waarvoor betalen we eigenlijk die kost voor databeheer?
Meer over Fluvius en digitale meters
Conclusie: niet de energie is te duur, maar wel de energie beheerder! Dit wordt dan ook duidelijk bij het ingeven van verbruik via: Energieleveranciers vergelijken – Hier eenvoudig – Mijnenergie.be , en dit voor honderden € bij het veranderen van leverancier. Als dit geen volksmisleiding is?