Op 1 februari richtte de Europese Commissie in grote stilte een gloednieuw departement op: DG MENA, het directoraat-generaal Midden-Oosten en Noord-Afrika. Een dienst die Europees belastinggeld zal uitdelen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Maar achter die nobele doelstelling schuilt een controversiële realiteit: een achterdeur voor migratie naar Europa.
Want naast 42 miljard euro voor landen als Marokko, Tunesië, Syrië en Irak gaat de Commissie ook studentenvisa uitdelen via Erasmus+. Studenten die hoogstwaarschijnlijk niet terug zullen keren. Een fenomeen dat ter rechterzijde ‘de omvolking’ wordt genoemd.
Migratiewens blijft torenhoog
De cijfers spreken voor zich. In Tunesië wil 46 procent van de bevolking naar Europa, in Jordanië 42 procent en in Libanon 38 procent. Meer dan één op drie Marokkanen droomt van Europa. In Marokko zou liefst 53 procent illegale migratie overwegen.
In 2005 woonden er al 5 tot 6,4 miljoen MENA-migranten in de EU, illegalen niet meegerekend. De vluchtelingencrisis bracht er 1,2 miljoen Syriërs bij. Recente betrouwbare cijfers zijn quasi onvindbaar door naturalisaties. Schattingen wijzen op 530.000 mensen van Marokkaanse afkomst in België – een vervijfvoudiging sinds 2005.
Directeur-generaal Stefano Sannino kondigde op 16 oktober trots de eerste resultaten aan: het Pact voor de Middellandse Zee met 42 miljard euro en deelname van MENA-landen aan Erasmus+. DG MENA gaat een Mediterrane Universiteit oprichten met micro-credentials: korte universitaire opleidingen die de deur openzetten voor studenten uit de regio.
Opvallend: in het hele Pact staat amper één paragraaf over migratie, helemaal achteraan. De auteurs stellen daarin dat “migratie een globale realiteit is”. DG MENA werkt samen met VN-vluchtelingenorganisaties UNHCR en de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM). Beide zijn voorstanders van open grenzen. Op hun Nederlandse website schrijft IOM: “Wij faciliteren arbeidsmigratie door het matchen van talent buiten Europa met de vraag van Nederlandse werkgevers.”
