De Vlaamse Volksbeweging (VVB) schudt de Brusselse gezondheidszorg wakker met meer dan 150 klachten over taalproblemen. Nederlandstalige patiënten voelen zich minderwaardig behandeld, botsen op onbegrip en ervaren zelfs angst tijdens hun zorgtraject. “Wat wij horen van patiënten, is pijnlijk”, zegt VVB-voorzitter Michael Discart. “Wanneer patiënten zich niet begrepen voelen, tast dat hun vertrouwen én hun veiligheid aan.”
De signalen zijn alarmerend. Veel Vlamingen voelen zich minderwaardig behandeld wanneer ze in een Brussels ziekenhuis Nederlands spreken. Taalmisverstanden veroorzaken stress, onbegrip en paniek, vooral bij ouderen, kinderen en personen met een beperking. Ziekenhuizen gebruiken soms Google Translate of tolken, maar dat schept geen vertrouwen. De VVB zet nu juridische stappen: vier klachten lopen bij de Vaste Commissie voor Taaltoezicht, zes dossiers bij een advocaat en één rechtsprocedure wegens schending van de taalwetgeving is al gestart.
Terreinbezoeken bevestigen: verderop in het ziekenhuis verdwijnt Nederlands volledig
Terreinbezoeken van de VVB in Delta Chirec, Saint-Luc, UZ Brussel, Sint-Pieter en Erasmus bevestigen de klachten. Aan het onthaal is er meestal nog Nederlandstalige dienstverlening, maar verderop in het ziekenhuis verdwijnt die volledig. Eenvoudige vragen in het Nederlands blijven vaak onbeantwoord, folders en affiches zijn zelden tweetalig, en vooral ’s avonds blijkt er nauwelijks Nederlandstalig personeel beschikbaar.
De VVB schreef alle Brusselse ziekenhuizen aan met vragen over hun taalbeleid. Zeven ziekenhuizen reageerden niet. De antwoorden van de andere instellingen waren opvallend gelijklopend: er bestaan taalcoaches en opleidingen, maar personeelstekorten en het afnemende Nederlandstalig onderwijs in Franstalig België bemoeilijken de situatie.
Een Zwartboek moet de problemen bundelen én constructieve voorstellen formuleren. “Ons doel is niet in de eerste plaats om met de vinger te wijzen”, verduidelijkt Discart. “We willen een gesprek op gang brengen met zorginstellingen en beleidsmakers. Samen kunnen we oplossingen vinden die respect en zorgkwaliteit versterken.” Want, zo besluit hij: “Iedere patiënt verdient zorg in een taal die hij begrijpt.”
Proficiat voor de VVB. Maar waar blijven de Vlaamse (gezinde) partijen, als die er überhaupt nog zijn, op om de voorzet aan te pakken en te scoren in de federale en Vlaamse (?) parlementen.