Het Europees Parlement keurde vorige week een versoepeling van de duurzaamheidsrapportering voor grote bedrijven goed. Opvallend: de Europese Volkspartij (EVP) vormde daarvoor een meerderheid met radicaal-rechtse fracties. Links schreeuwt moord en brand over het doorbreken van het cordon sanitaire, maar de vraag is of hier echt sprake is van een structurele verschuiving.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
De voorbije jaren werden op Europees niveau heel wat nieuwe duurzaamheidsverplichtingen en klimaatregels ingevoerd, centraal in de Green Deal. Om na te gaan of bedrijven het menens zijn, moeten ze uitgebreide rapporten opzetten die veel kosten en vooral consultants ten goede komen. Zelfs de Europese Commissie vond dat te ver gaan en ondertussen is er consensus gegroeid om de richtlijnen te versoepelen.
“Het is tijd dat de christendemocraten zich niet langer laten gijzelen door het pro-Europese midden”
Geen meerderheid in het ‘pro-Europese midden’
Alle politieke waarnemers gingen ervan uit dat de gebruikelijke gelegenheidscoalitie zou stemmen: christendemocraten, liberalen, socialisten en groenen. Er kon echter geen meerderheid gevonden worden omdat een aantal socialisten en groenen op de rem stonden. Binnen de EVP besloot men dan maar het geweer van schouder te veranderen en een alliantie te sluiten met de conservatieve ECR-fractie, waar onder meer de N-VA en Fratelli d’Italia toe behoren.
Maar samen hadden ze nog geen meerderheid. Die werd uiteindelijk gevormd met de radicaal-rechtse fracties: de Patriotten voor Europa met daarin Vlaams Belang, PVV en Rassemblement National, én Europa van Soevereine Naties met het Duitse AfD. Daardoor kreeg het voorstel een ruime meerderheid van 382 tegen 249 stemmen.
Moord en brand
De Nederlandse BBB-Europarlementariër Sander Smit was blij met dit “historische” resultaat. Volgens hem is het tijd dat de christendemocraten zich niet langer “laten gijzelen door het pro-Europese midden”. Aan de linkerzijde was de reactie voorspelbaar: het cordon sanitaire zou doorbroken zijn.
Toch blijft het twijfelachtig of deze centrumrechtse tot rechtse alliantie structureel is. De EVP kijkt weliswaar sinds halverwege de jaren 1990 eerder naar rechts, maar altijd met de handrem op. De Duitse CDU/CSU, die binnen de EVP het sterkst staat, zal altijd de deur openlaten voor samenwerking met liberalen en sociaaldemocraten. Bovendien is radicaal-rechts intern verdeeld. Het Franse Rassemblement National en het Duitse AfD lusten elkaar bijvoorbeeld niet, sinds AfD-lijsttrekker Maximilian Krah relativerende uitspraken deed over SS-leden.
Het doorbreken van het zogenaamde cordon zal er dus enkel zijn bij het vinden van gelegenheidsmeerderheden. Een structurele samenwerking blijft voorlopig een brug te ver.
Een uitgebreide analyse van dit Europees cordon leest u hieronder:
